Thursday, March 26, 2009

အေမ့လက္



ေမာင့္ခ်စ္သက္၏၊ လက္ဖ၀ါးႏု
ေသြးဥေရာင္လႊမ္း၊ ၀ါဂြမ္းႏွယ္အိ
ကိုင္မထိရက္၊ ခြ်န္ထက္လက္သဲ
ေဆးေရာင္ျမဲျခယ္၊ ပ်က္ျပယ္မရွိ
ႏုနယ္ဘိေတာင္း၊ ေဖါ့ဖေယာင္းႏွယ္
ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြယ္လြ
အလွျပည့္ႏွက္၊ ခ်စ္သူ႔လက္။
ေမာင့္မိခင္၏၊ ညိဳလြင္ျပာႏွမ္း
မာၾကမ္းကဲြအက္၊ လက္ဖ၀ါးျပင္
ရင့္ေရာ္သြင္မွာ၊ ဆယ္ျဖာလက္ေခ်ာင္း
ျပည့္ေဖါင္းမညက္၊ ညံ့သက္မႈကင္း
ေရာင္ဆင္းညႈိးမဲ၊ လက္သဲငံုးတိ
ေခ်းေညႇာ္ျပည့္မြ
အလွပ်က္ျပယ္၊ အေမ့လက္။

ေဖါင္းအိႏုညက္၊ ခ်စ္သူ႔လက္ႏွင့္
ေရာ္ရင့္ၾကမ္းခက္၊ အေမ့လက္တြင္
သိျမင္လာရ၊ “အလွ” “အလုပ္”
ခဲြထုတ္ေခ်မိ၊ အေမ၏လက္
အလုပ္လက္သည္
အသက္တမွ်၊ မနားရေခ်
ဘ၀ခရီး
သားသမီးတြက္၊ ထိုလက္အစြမ္း
ဘ၀လမ္းတြင္၊ လွပန္းဆင္ခဲ့
အားမာန္ဖဲြ႔ရစ္၊ သည္အျဖစ္ေၾကာင့္
အခ်စ္၏လက္၊ ေျပာင္းသြယ္ညက္ေစ
အေမ၏လက္၊ အလုပ္လက္သာ
ႏွစ္သက္ ဂုဏ္ယူ ဘြယ္တကား။

သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Tuesday, February 24, 2009

လက္တို႔ေပးပါ

သူငယ္ခ်င္း
ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ မိတ္ဆက္ပါရေစ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အသက္ ၂၃ႏွစ္ျပည့္တာေတာင္ ရည္းစားမရွိေသးတဲ့ လူတစ္ေယာက္ေပါ့။ ရည္းစား မရေသးတာက မရွာလို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ ရွာတာမွ ကြၽန္ေတာ့္အသက္ ၁၆ႏွစ္ျပည့္ကတည္းက ရည္းစားလိုခ်င္လို႔ လိုက္ရွာေနတာပါ။ အဲဒီေနရာမွာ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ဂ်ီးမ်ားတယ္ဗ်။ ငယ္ငယ္က ဖြါးဖြါးတို႔ ေျပာျပထားလို႔ မိန္းမတို႔၏ ေကာင္းျခင္း ငါးျဖာကိုသိေနတယ္ေလ။ ဒဲဒီေတာ့ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရင္ ဖြါးဖြါးေျပာတဲ့ ေကာင္းျခင္းငါးျဖာနဲ႔ ျပည့္မျပည့္ ခ်င့္ခ်ိန္ၾကည့္ေနေတာ့ ရတာမလို လိုတာမရ ျဖစ္ေနရတာေပါ့ဗ်ာ။

ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြကို မိန္းမတို႔၏ ေကာင္းျခင္း ငါးျဖာအေၾကာင္း ၾကဳံတုန္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ မိန္းမတို႔၏ ေကာင္းျခင္း ငါးျဖာဆိုတာ ဆံပင္၏ေကာင္းျခင္း၊ အသားအရည္၏ ေကာင္းျခင္း၊ အ႐ိုး၏ ေကာင္းျခင္း၊ အေသြး၏ ေကာင္းျခင္း၊ အရြယ္၏ ေကာင္းျခင္း တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒါေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္ အက်ယ္ဖြင့္လဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဆံပင္၏ေကာင္းျခင္း ဆိုတာကေတာ့ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဆံပင္ဟာ ထံုးထားရာမွ ျဖည္ေလွ်ာ့လုိက္လွ်င္ ေျခမ်က္စိထိ ရွည္လွ်ားၿပီး ဆံပင္ရဲ႕ အဖ်ားဟာေကာ့လန္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အသားအရည္၏ ေကာင္းျခင္း ဆိုတာကေတာ့ သီခ်င္းကေလးေတာင္ ရွိပါေသးတယ္ ေရႊမႈံစားၿပီး ေမႊးဖြါးသလားလို႔ ေမးရမေလာက္ ပါပဲတဲ့။ အ႐ုိး၏ ေကာင္းျခင္းကေတာ့ သြားကိုၾကည့္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ၾကပါတယ္။ သူရဲ႕သြားေလးေတြဟာ ျဖဴေဖြးၿပီး ပုလဲလံုးညီ ႀကိဳးနဲ႔သီသို႔ ညီညီညာညာ ရွိေနရမယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ အေသြး၏ ေကာင္းျခင္းကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြဟာ ရဲရဲနီေနရမယ္၊ ေနာက္ သြားဖံုးေလး ေတြကလည္း ရဲရဲနီေထြးေနရပါမယ္။ အရြယ္၏ ေကာင္းျခင္းကေတာ့ ငယ္ရြယ္တဲ့ ဂုဏ္ကိုလည္း ဆိုသလို အသက္အရြယ္ တင့္တယ္ျခင္း၊ ကေလးေမြးၿပီး သားေတာင္မွ အပ်ဳိနဲ႕ ခြဲျခားမရေလာက္ေအာင္ ပါပဲတဲ့ဗ်ာ။
အဲဒီေတာ့ ဖြါးဖြါးေျပာတဲ့ ေကာင္းျခင္း ငါးျဖာနဲ႔ ျပည့္စံုတဲ့ မိန္းကေလးမ်ဳိး ဘယ္မွာမ်ား ရွာရပါ့မလဲ။ ပထမဦးဆံုး ျဖစ္တဲ့ ဆံပင္၏ ေကာင္းျခင္းနဲ႔ပင္ လက္လန္သြားရၿပီ မဟုတ္လား။ အခုေခတ္ ေကာင္းမေလးေတြက ဆံပင္ဆိုရင္ ျဖတ္လိုက္၊ ဆက္လိုက္၊ ေျဖာင့္လိုက္၊ ေကာက္လိုက္နဲ႔ တခါခါ သူတို႔ေတြကို မွတ္ေတာင္ မမွတ္မိေလာက္ ပါပဲဗ်ာ။ ေနာက္ၿပီး အေသြး၏ ေကာင္းခ်င္းကို ၾကည့္ရေအာင္ကလဲ ႏႈတ္ခမ္းနီ အၿမဲဆိုးထားေတာ့ ဘယ္လိုမ်ား ဆံုးျဖတ္ရမလဲ မသိရေတာ့ဘူး မဟုတ္လား။ လူတိုင္းလူတိုင္း အေကာင္းဆံုးကိုပဲ လိုခ်င္ၾကမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ လမ္းၾကံဳလို႔ ေကာင္းျခင္း ငါးျဖာနဲ႔ ျပည့္ဆံုတဲ့ မိန္းကေလးမ်ား ေတြ႕ခဲ့ရင္ လက္တို႕ၿပီး သတင္းေပးပါလို႔......။
ေရႊေသြး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

ခ်မ္းသာသုခဘယ္မွာလဲ …

ဘာသာေရးမွာရွိတယ္။ စိတ္ကို အေလ့အက်င့္ လုပ္ရာက ရႏိုင္တယ္။ တျခားလူေတြကို အက်ဳိးျပဳတာ၊ စိတ္တည္ၿငိမ္ ေအးခ်မ္းတာေတြက ရႏိုင္တယ္။ စိတ္နဲ႔ နွလံုးထပ္တူထပ္မွ် ျဖစ္တဲ့အခါ ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွာ ခ်မ္းသာသုခကို ေတြ႔ရတယ္။

သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

သုခ ရွာပံုေတာ္

ခ်မ္းသာသုခေၾကာင့္ ဘ၀မွာ ေနေပ်ာ္ေနၾကတာ၊ တကယ္လုိ႔သာ ဆင္းရဲဒုကၡေတြ အျပည့္ျဖစ္ေနမယ္ဆုိရင္ ဘ၀မွာ ေနရတာ အဓိပၸာယ္မရွိဘူး။ လူသားေတြ အေနနဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တန္ဖုိးထားမႈ ကြာျခားၿပီး ရည္မွန္းခ်က္ေတြလည္း ျခားနားၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ လူေတြက ေငြရရင္ ခ်မ္းသာတယ္လုိ႔ဆုိၿပီး ေငြေတြ အမ်ားႀကီး ရခ်င္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေငြေတြ အမ်ားႀကီး ရလာတဲ့အခါ ပိုၿပီး ဒုကၡေရာက္တတ္တယ္။ `ေငြေၾကာင့္ လူေတြ ေသရတယ္´ဆိုတဲ့ ဆုိ႐ိုးစကားအတုိင္းပဲ။ အဲသလိုဆုိ ဥစၥာဓနဟာ ဘယ္မွာ ခ်မ္းသာ ေစလို႔လဲ။

တခ်ဳိ႕ လူေတြက မိသားစုေတြရွိရင္ ခ်မ္းသာတယ္လို႔ ထင္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိသားစု၀င္ေတြ တစ္ေယာက္ နဲ႔ တစ္ေယာက္ အဆင္မေျပျဖစ္တဲ့အခါ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ေနၾကရင္ ဘယ္မွာ ခ်မ္းသာ ႏုိင္မလဲ။ တခ်ဳိ႕လူေတြက အခ်စ္ရွိရင္ ခ်မ္းသာတယ္လုိ႔ထင္ၿပီး အခ်စ္ေနာက္ကို အသည္းအသန္ လိုက္ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်စ္နဲ႔ အမုန္းဆုိတာကလည္း အျမႊာျဖစ္ေနေလေတာ့ အခ်စ္ဟာ အမုန္းအျဖစ္ အလြယ္တကူ ေျပာင္းလဲသြားတတ္တယ္။ ခ်စ္ေလေလ၊ မုန္းေလေလ ျဖစ္တတ္တယ္။ ခ်စ္သူေတြ၊ ဇနီး ေမာင္ႏွံေတြ ခြာၿပဲတဲ့အခါ တစ္ခါတစ္ေလက်ရင္ အဆုိးဆံုး ရန္သူေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တစ္ေယာက္တည္း သံေယာဇဥ္ မရွိဘဲေနတာက ပိုေကာင္းတယ္။
တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ၾသဇာအာဏာရေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ အေတာ္မ်ားမ်ားက ၾသဇာ အာဏာကို အလြဲသံုးစားလုပ္ၿပီး ဥပေဒေဘာင္ရဲ႕ အျပင္ဘက္ကို ေရာက္သြားၾကတယ္။ အျမင့္တက္ေလ အက်နာေလပဲ။ ရာထူးေတြ၊ ၾသဇာအာဏာေတြ ဆိုတာကလည္း ခ်မ္းသာသုခကို အၿမဲတမ္း ျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းတရားေတြ မဟုတ္ၾကဘူး။
တခ်ဳိ႕လူေတြက အလုပ္ခြင္မွာ ခ်မ္းသာမႈကို ရွာၾကတယ္။ ဒီနားမွာ စက္႐ုံေလးဖြင့္လိုက္၊ ဟိုနားမွာ ကုမၸဏီ ေလးေထာင္လုိက္၊ ျပည္တြင္းမွာ ဖက္စပ္လုပ္ငန္းႀကီး တစ္ခုေထာင္လုိက္၊ ျပည္ပမွာ တစ္ခုေထာင္လုိက္နဲ႔ လုပ္တတ္တယ္။ စာရင္းေတြ၊ လက္က်န္ ရွင္းတမ္းေတြနဲ႔ အလုပ္႐ႈပ္။ ေဖာက္သည္ေတြ၊ ပစၥည္းသြင္းသူေတြ၊ ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔ ဗ်ာမ်ားရင္း တာ၀န္ႀကီးႀကီးေတြ ထမ္းေနၾကတယ္။ သူတုိ႔က ဆင္းရဲတဲ့ ခ်မ္းသာသူေတြ ျဖစ္လာၾကတယ္။ ဘယ္မွာလဲ ခ်မ္းသာသုခ၊ တခ်ဳိ႕လူေတြက ေတာထဲ၊ ေတာင္ထဲမွာ ခ်မ္းသာသုခကို ရွာေဖြ ၾကတယ္။ သူတို႔အတြက္ ေလျပည္ေလညႇင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ျပည့္၀န္း၀န္း လမင္းႀကီးက ခ်မ္းသာသုခပဲ။ တခ်ဳိ႕က ႐ိုးစင္းတဲ့ ဘ၀မွာ ေနၾကတယ္။ ရသမွ်နဲ႔၊ ေက်နပ္ၾက၊ ေရာင့္ရဲၾက၊ တင္းတိမ္ၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕က စာအုပ္ေတြဖတ္၊ စာသမုဒၵရာထဲမွာ နစ္ျမႇဳပ္ၿပီး စိတ္ကိုအေျခခ်လုိ႔ ဉာဏ္ပညာရဲ႕ အရင္းအျမစ္ေတြကို လုိက္ရွာ ၾကတယ္။ ဘ၀မွာ ခ်မ္းသာသုခကို ရွာေဖြၾကတယ္။
ခ်မ္းသာသုခဆိုတာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ ၾကင္နာမႈ၊ အေႏွာင္အဖြဲ႔ လြတ္ကင္းမႈ၊ ေရာင့္ရဲမႈပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ ခ်မ္းသာ သုခကို အျပင္မွာ လုိက္ရွာေနေပမယ့္ ႏွလံုးသားထဲမွာပဲ ရွိပါတယ္။ ငွက္တစ္ေကာင္ကို ဘာျဖစ္လုိ႔ ေကာင္းကင္မွာ ပ်ံရသလဲေမးရင္ ေကာင္းကင္မွာ ခ်မ္းသာသုခရွိလုိ႔ ေပါ့လို႔ေျဖမယ္။ ငါးတစ္ေကာင္ကို ဘာလုိ႔ ေရကူးေနရသလဲလို႔ေမးရင္ ေရထဲမွာ ခ်မ္းသာသုခရွိလုိ႔ ေပါ့လုိ႔ေျဖမယ္။ လူေတြက ဘာလို႔ ဟုိေျပးဒီေျပး လုပ္ေနၾကသလဲလုိ႔ေမးရင္ ေလာကႀကီးထဲမွာ အဆက္အသြယ္ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ရေအာင္လုပ္ရင္း လူ႔ အဖြဲ႔အစည္းကို အက်ဳိးျပဳရင္းနဲ႔ ခ်မ္းသာသုခကို ရႏုိင္လို႔လို႔ ေျဖမယ္။
သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Monday, February 2, 2009

အလြမ္းည သံသရာ

အခ်စ္မရွိခင္က

ညစဥ္မွာ

လ မ်က္ႏွာ ရႈ႕စား

ေရေႏြးၾကမ္း တစ္ကရားနဲ႔

အျငင္းပြားၾကတယ္

အေပါင္းအသင္းမ်ားနဲ႔။

ခ်စ္သူနဲ႔ေတြ႔ေတာ့

အားလံုးကိုေမ့

အလြမ္းေတြတစ္ေပြ႔နဲ႔

ေန႔ညသံသရာ

အလြမ္းကဗ်ာ

ေပစာအထပ္ထပ္

ေရးစပ္လ်က္သာ

ညမ်က္ႏွာမွာ

သာယာၾကည္ႏူး အၿပံဳးမ်ားနဲ႔။

ခ်စ္သူသက္လယ္

ဖယ္ခြာအေဝး

ေရွာင္ေျပးေလေတာ့

ရင္မွာေဆြးၿပီ

ေနျခည္ေမွးစက္

ညဥ့္နက္မွာပင္

ရင္တမမ

ႏြမ္းလ်လ်နဲ႔

အလြမ္းည သံသရာ

မခံသာႏိုင္ၿပီ

အာ႐ံုမိုးေသာက္ အျမန္ေရာက္ပါေစ။


(ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကိုႀကီး စူးခ်စ္ရဲ႕ ကဗ်ာကို ေဖာ္ျပထားျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အစ္ကိုႀကီး ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ)

ေဇာ္ၿဖိဳး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Sunday, January 11, 2009

ႏွလံုးေအးတဲ့ေဆး

လုပ္တိုင္းမျဖစ္ စိတ္မညစ္ႏွင့္
ေျပာတုိင္းမရ ေဒါမထႏွင့္
ႀကံတုိင္းမေျမာက္ စိတ္မေပါက္ႏွင့္
ဆင္းရဲၾကံဳမႈ မညည္းညဴႏွင့္
ပ်က္စီးတုိင္းလွ်င္ မပူပင္ႏွင့္
အာ႐ုံဟူသမွ် မေတာင့္တႏွင့္
အရာရာမ်ဳိး စိတ္မဆုိးႏွင့္
သိဥာဏ္မလုိက္ သင္မိုက္ႏွင့္
ဗုဒၶတရား ေမ့မထားႏွင့္
ဆံုးမတုိင္းသာ က်င့္ၾကံပါက
ဘယ္မွာနိဗၺာန္ ေ၀းမည္နည္း

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Friday, December 19, 2008

ဆင္းရဲျခင္း

က်ဥ္းေျမာင္းလွစြာ ထုိေနရာ

မစင္အတိ ၿပီးေသာအခါ

ေနရသူမွာ ဆင္းရဲလွ

ဒုကၡ ႀကံဳေပရ။

ထုိ႔ထက္မက ဆင္းရဲတာ

မခ်စ္သူႏွင့္ အတူသာ

ေနပါေလရ ဆင္းရဲစြ

ခ်မ္းသာ ကင္းမဲ့လွ။

ထုိမွဆက္၍ ေတြးပါမူ

ေက်းဇူး မသိတတ္ေသာသူ

ထုိသူႏွင့္သာ ေနပါရ

ဆင္းရဲပို၍ ႀကီးေပစြ။

သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Friday, December 12, 2008

မိခင္တို႔ ေအာင္ပြဲ

ဗိုက္ကေလးတဲ့ ပံုပံုရယ္ပူ

ၿပံဳးတုံလွယ္သူေပ်ာ္မိ။


သားေကာင္းစံေနတာလား

သမီးအလိမၼာခိုေနတာလား

ရင္မ်ားေတာင္လိႈက္ဖို၏

မိခင္ပီတိ။


ေသမင္းႏွင့္ရင္ဆိုင္

ေအာင္ႏိုင္ရန္အံခဲ။


အူ၀ဲသံစာညံေတာ့

ႏြမ္းေဖ်ာ့ကာ

မိန္းေမာသမွ်ေတြလည္း

ေလထဲမွာ လြင့္ပါးသြားသလိုေပါ့

ေခါင္းေမာ့ကာမ်က္လႊာပင့္

မိခင္ေအာင္ပြဲ။


(ေမေမဂ်ယ္လီမွ ျပဳလုပ္ေသာ “မိခင္ေမတၱာ” ကဗ်ာၿပိဳင္ပြဲတြင္ ပထမဆုရ နႏၵာသိန္း (ဘုတလင္)၏ ကဗ်ာအား ကူးယူေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။)

ေဇာ္ၿဖိဳး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

ေမတၱာမ်ားျဖင့္ခရီးဆက္ပါ

ဒီကမၻာႀကီးမွာ အလုိအပ္ဆုံးအရာဟာ ဘာလဲလို႔ေမးရင္ ေမတၱာပဲလို႔ ေကာက္ခါငင္္ကာ ေျဖလိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ေမတၱာဟာ အလ်ားအနံ မရွိေပမဲ့ အသြားအျပန္ေတာ့ ရွိတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္ေလ။ ေမတၱာရဲ႕ သေဘာဟာ ေအးျမျခင္း၊ သူတစ္ပါး အက်ိဳးကို လိုလားျခင္း၊ တပ္မက္မႈ ကင္းမဲ့ျခင္း လို႔လည္း ဆိုႏိုင္တယ္ေလ။
ဒီေန႔ ကမာၻႀကီးမွာ ေမတၱာ တရားေခါင္းပါး လာတယ္လို႔ေျပာရင္ မွားမယ္မထင္ဘူး။ ေမတၱာ၊ ဂရုဏာ၊ မုဒိတာ၊ ဥပကၡာ ဆိုတာေတြကို လက္ကိုင္ထားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ အေတာ္ေလးကို နဲပါးလာၾကတယ္။ ၀မ္းနဲစရာပဲ။ သက္ရွိတို႔ အတြက္ ေရတို႔ ေလတို႔ မရွိမျဖစ္လိုအပ္သလို ေမတၱာဟာလည္း လိုအပ္တာပဲေလ။ ျမတ္ဗုဒၶဟူးဟာ ရန္သူေတြကို ေမတၱာတရားနဲ႔ ေအာင္ျမင္ေတာ္မူခဲ့တယ္။ ေမတၱာနဲ႔ေပးတဲ့ေဆးဟာအစြမ္းထက္တယ္။ ေမတၱာနဲ႔ေျပာတဲ့စကားဟာ တန္ခိုးႀကီးတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရဲ႕ ဦးေခါင္းေတာ္ ထက္က ျဖာထြက္ေနတဲ့ ေရာင္ျခည္ေတာ္ေတြဟာ ေမတၱာရဲ႕ေရာင္ျခည္ေတာ္ေတြပဲ။

သူေကာင္းမွ ကိုယ္ေကာင္း မယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လည္းမေကာင္းတဲ့ အထဲပါသြားလိမ့္မယ္။ သူမေကာင္းလည္ ကိုယ္ေကာင္းလိုက္ပါ။ သူမေကာင္းတိုင္ ကိုယ္မေကာင္းဘူးဆိုရင္ ကမၻာႀကီး လည္ေနတာ ရပ္သြားလိမ့္မယ္။ ကမာၻႀကီး ဆက္လည္ပတ္ လို႔ရေေအာင္ ေမတၱာထားစမ္းပါလို႔ တိုက္တြန္းခ်င္တယ္။ ရက္စက္မႈေတြ၊ ေကာက္က်စ္မႈ ေတြႏွင့္သာျပည့္ ေနေသာ ဒီကမၻႀကီးမွာ ေမတၱာမ်ားျဖင့္ ခရီးဆက္ပါဟု ေျပာသာေျပာရသည္။ အားေတာ့မရွိလွပါ။ မလြယ္လွပါ။ ထိုမလြယ္ေသာ အလုပ္ကို လုပ္ႏိုင္သူသည္ ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းျဖစ္သည္။ သူငယ္ခ်င္းကို ပညာရွိ သူေတာ္ေကာင္းႀကီး ျဖစ္ေစခ်င္သည္။ ေမတၱာမ်ားျဖင့္ ဘ၀ခရီးကိုဆက္ပါ။

ေက်ာ္ႏုိင္တင့္


ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Thursday, December 11, 2008

သူငယ္ခ်င္းသို႔

သူငယ္ခ်င္းေရ . . .

ဘ၀ဟာ ေကာ္ဖီခါးတစ္ခြက္ဆုိရင္

တစ္ေယာက္တစ္၀က္ခြဲေ၀

အတူေသာက္ၾကမယ္ေလ . . . ။

အခက္အခဲေတြ ဘယ္ေလာက္ရွိရွိ

မေၾကာက္သည့္ဇြဲနဲ႔

လက္တြဲေျဖရွင္းၾကမယ္ေနာ္ . . . ။

ေပ်ာ္စရာလည္း အတူတူ . . .

စိတ္ညစ္စရာ ဟူသမွ်လည္း

မဖုံးကြယ္ေၾကး . . .

ေႏြးေထြးတဲ့ သံေယာဇဥ္ျဖဴေတြနဲ႔

ထာ၀ရရင္းႏွီးၾကရေအာင္ . . .။

ဒီဇင္ဘာ ၁၄ရက္မွာ က်ေရာက္မယ့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားေန႔ အထိမ္းအမွတ္အတြက္ေပါ့။ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အားလံုးလည္း ကိုယ့္န႔ဲအတူ ေကာင္းတူဆိုးဖက္၊ တုိင္ပင္ေဖာ္ တုိင္ပင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားနဲ႔ ထာ၀ရလက္တြဲၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနသြားႏုိင္ပါေစလို႔ သက္ဆုေတာင္းေပးပါတယ္။

သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Wednesday, December 10, 2008

ကၽြန္ေတာ္မဟုတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္

ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ေပမယ့္လို႔ ကၽြန္ေတာ့္အစား ကၽြန္ေတာ္ ခံစားရသကဲ့သို႔ နာက်င္ေနသူ ႏွစ္ေယာက္ ရိွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္မွာ့ တင္မဟုတ္ပါဘူး။ လူသားအားလံုး၊ သက္ရိွအားလံုးလို႔ ေျပာရင္ ပိုျပည့္စံုပါလိမ့္မယ္။ ပိုျပည့္စံုေအာင္ ေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ မိဘႏွစ္ပါးပါပဲ။ မိဘႏွစ္ပါးမွာမွ ကၽြန္ေတာ္ အေမ့အေၾကာင္း ေျပာခ်င္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေမဟာ ကၽြန္ေတာ္ တစ္ခုခု ခံစားရတာနဲ႔ သူခံစားရသလိုပါပဲ။ တစ္ခါတစ္ရံ ကၽြန္ေတာ့္ ထက္ေတာင္ ပိုမလားပဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနရင္ သူေပ်ာ္ရႊင္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္းကို ကၽြန္ေတာ့္ထက္ သိတဲ့ သူဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ပိုလြန္းတယ္လို႔လည္း မထင္ေစခ်င္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ အရာရာကို ရင္ဆိုင္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္အတြက္ လူဆိုးႀကီးျဖစ္ရလည္း ျဖစ္တာပဲ။ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ဘာမဆို သူ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္/ ျဖစ္ရဲပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ကၽြန္ေတာ္ သူ႔ကို ေျပာဖူးပါတယ္။ အေမျဖစ္တာမွ မဟုတ္တာ ကၽြန္ေတာ့္ ဘာသာ ဘာျဖစ္ျဖစ္ေပါ့။ သူမ်ားတကာကို ဘာမွ သြားမေျပာပါနဲ႔ေပါ့။ အေမကေတာ့ ဘာမွ ျပန္မေျပာပါဘူး။ ၿပံဳးၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ကို တစ္ခ်ိန္ ဒီေနရာကို နင္ေရာက္လာတဲ့ တစ္ေန႔က်ရင္ နင့္သားသမီးက နင့္ကို ဒီလို မေျပာပါေစနဲ႔လို႔ပဲ ငါဆုေတာင္းပါတယ္၊ နင္လည္း ဆုေတာင္းပါတဲ့။ ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း မင္းအေမက လြန္လြန္းပါတယ္ကြာ ငါတို႔အေမဆိုရင္ ဒီလို မျဖစ္ပါဘူးတဲ့။ ဟုတ္မွာပါ၊ လူတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ မတူသလို အေမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အတၱခ်င္းလည္း တူမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သားသမီးေတြ အတြက္၊ သားသမီးေတြ အေရးက သူ႔အေရးထက္ ပိုအေရးႀကီးၾကတာခ်င္းေတာ့ တူၾကမွာပါ။ သူတို႔ရဲ႕ တုႏိႈင္းလို႔ မရတဲ့ ေမတၱာတရားေတြေတာ့ တူၾကမွာပါ။ သူတို႔ အသက္ထက္ကို ပိုတန္ဖိုးထား ၾကတာခ်င္းလည္း တူၾကမွာပါ။ အေမဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို စၿပီး သေႏၶရိွစဥ္ကတည္းက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ သူရဲ႕ ဒုတိယေျမာက္ အသက္႐ူျခင္းနဲ႔ ဒုတိယ အသက္ရွင္ျခင္း/ ဒုတိယအသက္အျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ဆက္ေရးမယ္ဆိုလည္း သူ႔ရဲ႕ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚထားတဲ့/ ကၽြန္ေတာ္တို႔ အေပၚထားတဲ့ ေမတၱာတရားေတြ၊ ခ်စ္ျခင္းေတြကို ေျပာလို႔ ကုန္မယ္ မထင္ပါဘူး။ လူျဖစ္ေစ၊ တိရိစၦာန္ျဖစ္ေစ ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ အေမေတြရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေတြက အားလံုး တထပ္တည္းပါပဲ။ အသိဉာဏ္ ကြာဟမႈသာ ရိွၿပီး ေမတၱာ တရားအားလံုးကေတာ့ အတူတူ ျဖစ္မွာပါ။ သူကေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္အေပၚ ဒီေလာက္ ခ်စ္သေလာက္၊ ဒီေလာက္ လုပ္ေပး သေလာက္ ကၽြန္ေတာ္ကေရာ သူ႔အတြက္ ဘာေတြ လုပ္ေပးခဲ့ဖူးသလဲ၊ သူ႔အစား ဘယ္ေလာက္ ခံစားေပးဖူးသလဲ စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ အရာထင္ေလာက္ေအာင္ ဘာမွမလုပ္ေပးခဲ့ဖူးသလို၊ ဘာမွလည္း သူ႔အစား မခံစားေပးခဲ့ဖူူးပါဘူး။ သူငယ္ခ်င္းေတြေရာ ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မဟုတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘာေတြမ်ား နားလည္ေပးဖူးသလဲ၊ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ သူ႔အေပၚ ဘာမွ နားမလည္ေပးခဲ့ဖူးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီကေန႔ကစၿပီး ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ အေမ့ကို တန္ဖိုးထား ေလးစားစြာ ခ်စ္သြားမယ္လို႔ ဖြင့္ဟ ၀န္ခံရင္း . . .

ေဇာ္ၿဖိဳး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Tuesday, December 9, 2008

အလွကိုယ္စီ

ဖိုးလမင္းလည္း သူ႔အဆင္းႏွင့္ အလင္းႏွင့္

မီးတိုင္ငယ္လည္း သူ႔အရြယ္ႏွင့္ အဆြယ္ႏွင့္

စံပယ္ဖူးလည္း သူ႔ဂုဏ္ထူးႏွင့္ ငံုဖူးႏွင့္

ပိေတာက္၀ါလည္း သူ႔အခါႏွင့္ နံ႔သာႏွင့္

ျမစ္ျပင္နက္လည္း သူ႔သိုင္းကြက္ႏွင့္ လိႈင္းယက္ႏွင့္

စမ္းေခ်ာင္းေတြလည္း သူ႔ေခ်ာင္းေရႏွင့္ ေလာင္းေလွႏွင့္

မည္သည့္အရာ မဆိုသာတည့္ သူ႔မွာကိုယ့္မွာ အလွသာတည့္။

သဘာ၀လွ်င္ အလွကိုယ္စီ စြမ္းရည္ကိုယ္ငွ လက္ေဆာင္ငွ၏

အလွပန္းတို႔ မျငင္ၿငိဳႏွင့္ ၀န္တိုမႈသာ မလွရာ၏

သူ႔ဂုဏ္ သူ႔သိန္ သူ႔အရိွန္ႏွင့္ အခ်ိန္အခါ ေနရာေဒသ

ဌာနအေလ်ာက္ အေရးေရာက္သည္ စြမ္းႏိုင္ေလာက္သူ

ခ်ည္းပါတကား။

ဆရာတင္မိုး၏ ကဗ်ာအား ခံစားမွ်ေ၀ေပးပါသည္။

ေဇာ္ၿဖိဳး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Monday, December 8, 2008

လိုခ်င္ရင္ . . . ေပးပါ

ဘ၀မွာ၊ ေလာကမွာ ကိုယ္လိုခ်င္တာ တစ္ခု ရဖို႔အတြက္ တစ္ခုေတာ့ ေပးရတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ လက္မခံလို႔ မရတဲ့ အမွန္တရား တစ္ခုပါ။ ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာရဖို႔အတြက္ ကိုယ့္ဆီက ခ်စ္ျခင္း ေမတၱာကို ေပးရသလို၊ ကိုယ္ရဲ႕ လိုခ်င္မႈတစ္ခုအတြက္ ထိုက္တန္တဲ့ အရာတစ္ခုကိုေတာ့ ေပးၾကရမွာပါ။ လူအမ်ားရဲ႕ ခ်စ္ခင္မႈကို လိုခ်င္ေပမယ့္ ကိုယ့္ဆီမွာ လူအမ်ားကို ခ်စ္ခင္တဲ့ စိတ္ေလးထားဖို႔ေတာင္ ၀န္ေလးေနမယ္ ဆိုရင္ ဘယ္ေတာ့မွ အဲဒီ ခ်စ္ခင္မႈကို ရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အျပန္အလွန္ ဆိုတဲ့ သေဘာပါပဲ။ စစ္မွန္တဲ့ ၾကင္နာမႈကို ရရိွဖို႔ ကိုယ့္ဆီက စစ္မွန္တဲ့ ၾကင္နာမႈကို အရင္ဆံုးေပးပါ။ တူညီတဲ့ တုန္႔ျပန္မႈကို ရရိွမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို အမ်ားတကာက မုန္းေနတယ္ ဆိုရင္ ကိုယ္က အဲဒီ အမ်ားကို မုန္းေနလို႔ ျဖစ္မွာပါလို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ကိုယ့္ကို အမ်ားတကာက မုန္းေနတယ္ ဆိုေပမယ့္ သူတို႔ကို ျပန္မမုန္းဘဲ ေမတၱာထားမယ္ ဆိုရင္ တစ္ခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ကို ျပန္လည္ ေမတၱာထား လာလိမ့္မယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ခက္ခဲမယ္၊ စိတ္မရွည္စရာ ဆိုေပမယ့္ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ အရာအတြက္ ေပးသင့္တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ သက္ေရာက္မႈတိုင္းမွာ တန္ျပန္ သက္ေရာက္မႈ ရိွတယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ မေျပာလည္း သိၿပီးသား ျဖစ္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ေလာကႀကီးထဲမွာ စစ္မွန္တဲ့ ၾကင္နာမႈထက္ အမုန္း အာဃာတေတြ၊ မာနေတြ၊ ေမာဟေတြနဲ႔ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး ထိုးႏွက္မႈေတြက ပိုမ်ားေနပါတယ္။ ကမၻာႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ ၾကင္နာမႈ ေမတၱာေတြ အမ်ားအျပား လိုအပ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အမ်ားနဲ႔ တစ္ေယာက္ ဆိုေပမယ့္လည္း ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ စစ္မွန္တဲ့ ၾကင္နာမႈ ရရိွဖို႔အတြက္ စစ္မွန္တဲ့ ၾကင္နာမႈမ်ား ေပးႏိုင္ပါေစလို႔ ေတာင္းဆု ျပဳရင္း . . .

ေဇာ္ၿဖိဳး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

သင္ေသသြားေသာ္

ေၾသာ္ . . . လူျပည္ေလာက၊ လူ႕ဘဝကား
အိုရနာရ၊ ေသရဦးမည္
မွန္ေပသည္တည့္ ။

သို႔ၿပီးတကား၊ သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ၊ သင္တို႔ေျမသည္
အေျခတိုးျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏
ႀကီးပြားတက္ျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏

သင္ဦးခ်၍၊ အမွ်ေဝရာ
ေစတီသာႏွင့္၊ သစၥာအေရာင္
ဥာဏ္တန္ေဆာင္လည္း
ေျပာင္လွ်က္ဝင္းလွ်က္ က်န္ေစသတည္း။

ေဇာ္ဂ်ီ
အုိးေဝမဂၢဇင္း၊ အတြဲ-၅၊ အမွတ္-၁၊ ဒီဇင္ဘာ ၁၉၃၅။

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Friday, December 5, 2008

ေဒါသေတြထိန္းခ်ဳပ္ ေလွ်ာ့ဖုိ႔ . . .

လူပဲ . . . ေဒါသနဲ႔ေတာ့ ဘယ္ကင္းပါ့မလဲေနာ္။ ျဖစ္သင့္တဲ့ အခ်ိန္မွာ၊ ထြက္သင့္တဲ့ လူအေပၚ ထြက္မိရင္ေတာ့ ေတာ္ေသးတာ ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေဒသေနာက္ အမွားပါ တတ္တာမို႔ ထိန္းႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုး ပါပဲလုိ႔ တုိက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္တုိင္က တုိက္တြန္းေပမယ့္ အခုခ်ိန္ထိေတာ့ ကၽြန္မလည္း ဒီေဒါသကို ထိန္းမႏုိင္ေသးပါဘူး။ ေဒါသေၾကာင့္ အမွားလုပ္မိတာ၊ အမွား ေျပာမိတာ ေတြကိုေတာ့ အနည္းဆံုး ေရွာင္ရွားေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ေဒါသထြက္ လာတဲ့အခါမွာ ဒီလို နည္းလမ္းေလးေတြနဲ႔ ေျဖေလ်ာ့ၾကည့္ေပါ့။
၁။ အလကားေန ေဒါသထြက္ တတ္ရင္ေတာ့ လုံၿခံဳစိတ္ခ်ရတဲ့ ေနရာတစ္ခု ရွာသင့္ပါၿပီ။ အားရပါးရ ေပါက္ကြဲဖုိ႔ေပါ့။ ကိုယ္ မေက်နပ္တဲ့ လူနဲ႔ အေၾကာင္းအရာကို အဲဒီမွာ ေျပေပ်ာက္တဲ့အထိ စိတ္ႀကိဳက္ေအာ္ၿပီး ေဒါသေတြ ေလွ်ာ့ပါ။
၂။ သင္အရမ္း ေဒါသထြက္ေနၿပီ။ ဒါဆုိ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ၿငိမ္သက္သြားေစဖုိ႔ အသက္ကို ျပင္းျပင္း႐ႈ႐ႈေပးပါ။ စိတ္ထဲက တင္းက်ပ္ ေနတာေတြ နည္းနည္းေတာ့ ေလ်ာ့သြားမွာပါ။
၃။ တစ္ကေန ၁၀အထိ ေရၾကည့္မယ္။ တစ္ . . . ႏွစ္ . . . သံုး . . .။ ဒါလည္း ထိေရာက္တဲ့ နည္းလမ္းပါပဲ။ နံပါတ္ေတြကို တစ္ခုခ်င္း ေရရင္းနဲ႔ သင့္ရဲ႕လက္ရွိ တင္းက်ပ္မႈေတြကို ေမ့သြားပါလိမ့္မယ္။
၄။ လမ္းထေလွ်ာက္လိုက္။ ေပ်ာ္စရာ သီခ်င္းေလးေတြကို ေလခၽြန္ရင္း ရင္ထဲက မေက်လည္မႈေတြကို ေျဖေလ်ာ့တာလည္း ေျပရာ ေျပေၾကာင္း တစ္ခုပါပဲ။
၅။ ၿငိမ္ၿငိမ္ သက္သက္ေလး ေနလုိက္ၿပီး ကိုယ္ဘာေၾကာင့္ ေဒါသထြက္ ေနရလဲ။ ဘာကိုလဲ။ ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစား အေျဖ ရွာၾကည့္ပါ။ တစ္ခုခုကို မလုပ္ခင္ ေသခ်ာဆန္းစစ္ ၾကည့္တဲ့ အေနအထားမ်ဳိးနဲ႔ သင့္ရဲ႕ ေဒါသကို သံုးသပ္ၾကည့္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆုိတာသိရင္ ေျဖရွင္းဖို႔ အတြက္လည္း သိလာမွာေပါ့။
၆။ တခ်ဳိ႕ လူေတြကေတာ့ ေဒါသထြက္ရင္ ေျဖရွင္းတဲ့ နည္းလမ္းကေတာ့ ႐ုိး႐ုိးေလးပါပဲ။ သီခ်င္းနားေထာင္တာတဲ့။ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ သီခ်င္း၊ ေတးသြားမွာ နစ္ေမ်ာ ေနတာကလည္း ေဒါသေတြ ေမ့ေပ်ာက္သြားေစမယ့္ နည္းလမ္းတစ္ခုပါပဲ။
ကၽြန္မကေတာ့ အခု ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ ေဒါသေတြထိန္းခ်ဳပ္ဖို႔ နည္းလမ္း ၆သြယ္ထဲက နံပါတ္ ၆ဆုိတဲ့ နည္းလမ္းနဲ႔ပဲ အခုခ်ိန္ထိ ေျဖရွုင္းေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မလြယ္ေတာ့ မလြယ္ပါဘူး။ ေဒါသထြက္ေအာင္ လုပ္ထားတဲ့ လူကို ျမင္ေနတာနဲ႔ အလုိလုိ စိတ္က ေဒါသေတြ ထြက္ေနတာပဲ။ အျမန္ ေမ့ေပ်ာက္ဖုိ႔ ဆိုတာ ခက္ခဲပါတယ္။
လူဆုိတာကလည္း အတၱ၊ မာန ေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ ထားတဲ့ သူေတြဆုိေတာ့ ကိုယ့္ကိုနည္းနည္းေလး စိတ္တုိေအာင္ ေျပာမိလုပ္မိရင္ သည္းညည္းခံတဲ့ လူေတြမွ မဟုတ္တာ။ အဲဒီေတာ့ ခက္ေနတာေပါ့။ သူငယ္ခ်င္း တုိ႔ေတြလည္း ကၽြန္မလိုမ်ဳိး မျဖစ္ေအာင္ ဆင္ျခင္ၿပီးေနေနာ္။
ေဒါသထြက္တယ္ဆုိတာ မေကာင္းပါဘူးလုိ႔ သိေပမယ့္ အၿမဲတမ္း ေဒါသထြက္ေနရင္ေတာ့ မေကာင္းဘူးေပါ့။ ထြက္သင့္တဲ့ အခါမွ ေဒါသထြက္ပါလုိ႔ တုိက္တြန္းရင္း ကၽြန္မလည္း ေဒါသေတြကို ခဏခဏ မထြက္မိေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေနထုိင္သြားမွာပါလို႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Thursday, December 4, 2008

သူ႔ေၾကာင့္ပဲ

ေလာကတြင္ အခ်စ္ဆိုသည့္ အရာသည္ အလြန္နက္နဲ ႐ႈပ္ေထြးၿပီး လွ်ိဳ႕၀ွက္ခ်က္ မ်ားသည့္ အရာဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္မိပါသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ အလြန္ႏူးညံ့သကဲ့သို႔ တစ္ခါတစ္ရံ အလြန္ ခက္ထန္ မာေၾကာတတ္ပါသည္။ အခ်စ္သည္ လူေတြကို ႐ုပ္ေသး႐ုပ္ သဖြယ္ အသက္အရြယ္ မေရြး၊ အခ်ိန္အခါ မေရြး၊ ေနရာ မေရြး ငိုေစ၊ ရယ္ေစ၊ ၀မ္းနည္းေစ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေစ၊ ၾကည္ႏူးေစပါသည္။ ဘ၀မွာ အံ့ၾသဖြယ္ေတြ ဖန္တီးတတ္တဲ့ အရာဟာ ႁခြင္းခ်က္အေနနဲ႔ အခ်စ္လို႔ပဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ၀မ္းနည္းရ၊ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ရၿပီး သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ခံစားရကာ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ေသခ်င္ေနရာကေန လူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ဆက္လက္ ရွင္သန္ခ်င္ လာရပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာေၾကာင့္ စိတ္ကူးထဲမွာေရာ၊ လက္ေတြ႔မွာေရာ ခံစားမႈ အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေပးစြမ္းႏိုင္ပါတယ္။ အခ်စ္ဟာ ပကတိ ႐ိုးသားၿပီး ျဖဴစင္ပါတယ္။ သူနဲ႔သာဆိုရင္ တဲအိုပ်က္မွာ ေနရ ေနရ၊ ထမင္းရည္ပဲ အတူလွ်က္ရ လွ်က္ရ ဆိုတဲ့ အခ်စ္ကို ဖြဲ႔ႏြဲ႕ထားတဲ့ စာသားေတြဟာ တကယ့္ လူ႔ဘ၀ကို ရင္မဆိုင္ပဲ အခ်စ္ကိုပဲ ဦးတည္ စဥ္းစားမယ္ ဆိုရင္ အဲဒီစာသားဟာ မွန္ပါတယ္။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ အရာ လူတစ္ေယာက္ ရင္ထဲကို ေရာက္လာၿပီဆိုရင္ ဘာမဆိုကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ ၀န္မေလးတတ္သလို ခ်စ္သူအတြက္ သူရဲေကာင္း ျဖစ္ခ်င္လာၾကပါတယ္။ ခ်စ္သူအတြက္ ကေလးဆိုးလည္း ျဖစ္လာခ်င္ ပါတယ္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ရံမွာ ပန္းပြင့္ေလးလို ႏူးညံ့လာသလို တစ္ခါတစ္ရံမွာ ဓါးလိုပဲ ထက္ျမက္ လာတတ္ပါတယ္။ သိမ္ေမြ႔ၿပီး ထိေရာက္တဲ့ လူသတ္ လက္နက္ေတြထဲမွာ အခ်စ္ပါသလို သိမ္ေမြ႔ ထိေရာက္တဲ့ အားေဆးေတြထဲမွာ အခ်စ္လည္း ပါပါတယ္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ လူသတ္သမား ျဖစ္လာတတ္သလို အခ်စ္ေၾကာင့္ အားအင္ အျပည့္နဲ႔ မထင္မွတ္ထားတဲ့ အရာေတြကို စြမ္းေဆာင္ လာေစပါတယ္။ အခ်စ္ကို ဦးတည္ တန္ဖိုးထားသူေတြ အတြက္ အတားအဆီး ဆိုတာ မရိွပါဘူး။ အတားအဆီး အားလံုးကို အခ်စ္က ပယ္ရွားေစပါတယ္။ အခ်စ္ကို ဘယ္လိုပဲ အဓိပၸါယ္ေတြ ဖြင့္ဆိုပါေစ သူ႔ရဲ႕ မျမင္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းအားေတြကို ဘယ္အရာကမွ လိုက္မီမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ အခ်စ္အတြက္ပဲ အသက္ရွင္ေနရသလို အ႐ူးအမူး ခံစားေနသူေတြကို ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က အခ်စ္ကို အေကာင္းဘက္က အမ်ားဆံုး ေရးထားေပမယ့္ အခ်စ္ေၾကာင့္ပဲ ဘ၀ပ်က္ မတတ္ ခံစားေနရသူေတြ ဘ၀ဆံုးသြားသူေတြ အမ်ားႀကီးလည္း ရိွပါတယ္။ အခ်စ္ရဲ႕ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔မႈအေပၚ ခံစားလြန္းၿပီး ထိန္းသိမ္းႏိုင္မႈေတြ ေလ်ာ့ရဲၿပီး ဘ၀ကို ေဆာက္တည္ရာ မရ ျဖစ္ခဲ့ရသူေတြလည္း အမ်ားႀကီး ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ၀မ္းနည္းရ၊ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ေပ်ာ္ရႊင္ရ၊ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ ခံစားရ၊ သူ႔ေၾကာင့္ပဲ လူတစ္ေယာက္ အျဖစ္ ဆက္လက္ ရွင္သန္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေစတဲ့ သိမ့္ေမြ႔ႏူးညံ့တဲ့ အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးစြာနဲ႔ ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္း ခ်စ္တတ္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းရင္း . . .

ေဇာ္ၿဖိဳး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Monday, December 1, 2008

စကားႏွစ္ခြန္း

လြန္ခဲ့သည့္ ရက္က ကၽြန္ေတာ္ ၾကည့္မိေသာ ကိုရီးယားဇာတ္လမ္း တစ္ခုတြင္ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပေစဖို႔ “ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္၊ ခ်စ္တယ္” ဆိုတဲ့ စကားသံုးခြန္းတည္းႏွင့္ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္လို႔ရတယ္ဆိုၿပီး ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း ဒါကို စဥ္းစား ၾကည့္မိေတာ့ မွန္သည္ဟု ထင္ပါသည္။ အိမ္ေထာင္ေရးအတြက္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အျခားကိစၥရပ္မ်ားတြင္ “ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္” ဆုိသည့္ စကားႏွစ္ခြန္း ေျပာ႐ံုႏွင့္ ကိစၥ အေတာ္မ်ားမ်ား အဆင္ေျပသည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္မိပါသည္။ ေလာကမွာ လူတိုင္း (လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား)သည္ ကိစၥအားလံုးတြင္ ေက်းဇူးတင္ဖို႔ႏွင့္ ေတာင္းပန္ စကားေျပာဖို႔ အလြန္ ၀န္ေလးၾကသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုရင္လည္း ကိစၥတစ္ခု မွားသြားလို႔ ေတာင္းပန္ရမွာကို ဘာကို ၀န္ေလးမွန္းမသိ ၀န္ေလး ေနတတ္သည္။ သူမ်ား ကူညီလို႔ ေက်းဇူးတင္ရမွာကိုလည္း ဘယ္လိုမွန္းမသိ ၀န္ေလးေနမိျပန္သည္။ ကိုယ္ကသာ သူမ်ားကို ေတာင္းပန္ရမွာ၊ ေက်းဇူးတင္ရမွာကို ၀န္ေလးေနတတ္ေပမယ့္ သူမ်ားက ကိုယ့္ကို ေတာင္းပန္ရမွာ၊ ေက်းဇူးတင္ရမွာ ၀န္ေလး ေနတတ္တာကို အျပစ္ျမင္မိသည္။ လူတိုင္းဟာ အထူးသျဖင့္ ေက်းဇူးတင္ရမွာထက္ ေတာင္းပန္ရမွာကို ပိုၿပီး ၀န္ေလးတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္ထက္ ငယ္တဲ့သူအေပၚ၊ ကိုယ့္ငယ္သားအေပၚ၊ ကိုယ့္ထက္ နိမ့္က်သူ (လူတစ္ခ်ိဳ႕၏ သတ္မွတ္မႈ)အေပၚ အမွားျပဳလုပ္မိလို႔ မွားမွန္းသိတဲ့အခါ ေတာင္းပန္ဖို႔ ပိုၿပီး ၀န္ေလး ေနတတ္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ကိုယ့္ ငယ္သား ေထာက္ျပတဲ့ ကိုယ့္အမွားကို မွားမွန္းသိေပမယ့္ မွားတယ္လို႔ ၀န္ခံလိုက္ရင္ သိကၡာက်မွာ စိုးတာနဲ႔ ကိုယ္လုပ္တာ မွန္တယ္ဆိုၿပီး မရမက တင္းခံထားတတ္ပါတယ္။ ေတာ္႐ံု ကိစၥမ်ိဳးမွာ အေရးမႀကီးေပမယ့္ အားလံုး ဒုကၡေရာက္မယ့္ ကိစၥမ်ိဳးမွာေတာ့ သူ႔ရဲ႕ တင္းခံထားမႈေၾကာင့္ အဖြဲ႔အစည္းဟာ ပ်က္စီးသြား တတ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ေလးစားမႈ အျပန္အလွန္ထားၿပီး ကိုယ္က သူမ်ားအေပၚ အမွားလုပ္မိရင္ ေတာင္းပန္လို႔၊ ကိုယ္အေပၚ သူမ်ားက ကူညီေပးတဲ့အခါ အျပန္အလွန္ ေက်းဇူးတင္လို႔ ႏွစ္ခြန္းတည္းေသာ စကားေလးကို လက္ကိုင္ျပဳရင္း သာယာ ၿငိမ္းခ်မ္းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို တည္ေဆာက္ၾကပါစို႔လို႔ တိုက္တြန္းရင္း . . .

ေဇာ္ၿဖိဳး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

ေက်းလက္ရဲ႕ ညေနခင္းပန္းခ်ီကား

သနပ္ခါး ပါးကြက္ၾကားနဲ႔

ယဥ္သလိုလို အမူပိုတဲ့

အမ်ဳိးက်က္သေရေဆာင္

ေက်းေတာသူမ်ား

ေန၀င္လို႔ ဆည္းဆာေရာက္ရင္

ေရအိုးကေလး ကိုယ္စီ…ကိုယ္စီ

ေရခပ္ဆင္းလာၿပီ။

ရြာလယ္ကေရတြင္း

ျမႇားနတ္ေမာင္ က်ဴးပစ္အလား

စံုတြဲမ်ားစြာ သူစြံေစသား

ကိုယ္ေရႊကာလသားမ်ား

ေရတြင္းနား ရစ္သီသီ

အပ်ဳိေခ်ာမ်ားကို

အေျပာခ်ဳိခ်ဳိ ပိုးၾကသည္….။

ေရငင္ကာတစ္ဖံု

အိုးပင့္ကာတစ္လွည့္

ပိုးၾကသည့္ ကိုလူပ်ဳိတို႔အား

မူ႐ိုးျဖဴပန္း ဆံႏြယ္ထက္

လိႈင္းထေပေသာ အပ်ဳိေခ်ာတို႔သည္

ၿပံဳးတံု႔တံု႔ အၿပံဳးတံု႔တံု႔ႏွင့္

ဟန္မူရာပိုေနၾကသည္

ဒါေတြဟာ

ေက်းလက္ညေနခင္းရဲ႕

မ႐ိုးႏိုင္ေသာ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္လား………။

ယု

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

အခ်စ္က ကိုယ့္ကို ျငင္းပယ္တယ္ဆုိရင္

အခ်စ္က ကိုယ့္ကို ျငင္းပယ္တယ္ဆုိရင္

နံနက္ခင္းက သူ႔ႏွလံုးသားကို

ဘာေၾကာင့္ သီခ်င္းေတြနဲ႔ ဖြင့္ဆုိရတာလဲ

ေတာင္အရပ္က ေလကလည္း

ရြက္ႏုသစ္ေတြ ၾကားထဲက

ဒီလုိ တီးတုိးစကားေတြကို

ဘာေၾကာင့္ ႀကဲျဖန္႔ေပးေနရတာလဲ

အခ်စ္က ကိုယ့္ကို ျငင္းပယ္တယ္ဆုိရင္

သန္းေခါင္ယံက

ၾကယ္ပြင့္ေတြရဲ႕ ေ၀ဒနာေတြကို

ဘာေၾကာင့္ လြမ္းဆြတ္တိတ္ဆိတ္မႈနဲ႔

ႀကိတ္မွိတ္ခံစားေနရတာလဲ

ၿပီးေတာ့ . . . . .

႐ူးမုိက္တဲ့ ဒီႏွလံုးသားက

အဆံုးမသိႏိုင္တဲ့ ဒီပင္လယ္ျပင္ႀကီးေပၚမွာ

သူ႔ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို

ဘာေၾကာင့္ အရမ္းကာေရာ

လႊတ္လုိက္ရတာလဲ . . . ။

သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

ေလာကကိုအက်ဳိးျပဳတဲ့သူ

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးစားေအာင္ ေနရမယ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ကိုယ့္ကို ေလးစားေအာင္ ေနရမယ္။ ဘယ္သူ ဘယ္လုိထင္ထင္ ဂ႐ုမစိုက္ဘူး ဆုိၿပီးေတာ့ ေနခ်င္သလို ေနလုိ႔မရဘူး။ အမ်ားနဲ႔ ေနၾကရတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ကိုယ့္အတြက္ေကာ၊ အမ်ားအတြက္ပါ အၿမဲတမ္း တြဲၿပီးေတာ့ စဥ္းစားရမယ္။
ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးစားႏုိင္တဲ့သူ၊ သူတစ္ပါးကိုလည္း ေလးစားတဲ့သူ၊ သူတစ္ပါးရဲ႕ ေလးစားမႈကိုလည္း ထုိက္ထိုက္တန္တန္ ခံရတဲ့ သူဟာ ေလာကကို အက်ဳိးျပဳတဲ့သူ ျဖစ္တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ေလးစားမႈ ရွိေအာင္ ၊ ပတ္၀န္းက်င္ အသိုင္းအ၀ိုင္းကလည္း ကိုယ့္ကို ေလးစားလာေအာင္ လူတိုင္း ႀကိဳးစားၿပီးေနရင္ ဒီေလာကႀကီးဟာ ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေလာကႀကီးျဖစ္မယ္။
နားလည္ေစခ်င္တာကေတာ့ ဘ၀မွာ ဒီလို အေျခခံက်တဲ့ အခ်က္ကေလးေတြက အေရးအႀကီးဆံုး ဆုိတာပဲ၊ အိမ္ရဲ႕ အုတ္ျမစ္လုိပဲ၊ သူမရွိရင္ က်န္တာ ဘာမွလုပ္လုိ႔ မျဖစ္ဘူး။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပညာတတ္ေန တတ္ေန၊ စိတ္ထားမေကာင္းဘူး၊ အက်င့္စာရိတၱ မေကာင္းဘူး၊ ခႏၶာကိုယ္ မသန္႔ရွင္းဘူး၊ ေနထုိင္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္လည္း မသန္႔ရွင္းဘူးဆိုရင္ လူ႔တန္ဖုိးလုိ႔ ေျပာလို႔မရဘူး။
တခ်ဳိ႕ပညာ သိပ္မတတ္ပါဘူး။ ဘာဘြဲ႔မွ မရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ထား ေကာင္းတယ္၊ အက်င့္စာရိတၱ ေကာင္းတယ္။ ေနတာ၊ ထိုင္တာ သပ္ရပ္တယ္၊ သန္႔ရွင္းတယ္။ အဲဒီလုိ လူကို ေလးစားပါတယ္။
လံု႔လ ၀ီရိယရွိဖုိ႔ သိပ္အေရးႀကီးတယ္။ ကိုယ္ တကယ္ တတ္ႏုိင္တာကို လုပ္ေနရင္းနဲ႔ ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္သြားရမယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ``ငါ လူပ်င္း´´လုိ႔ ေတြးမိရင္ ဘယ္လုိ ခံစားရမလဲ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးစားလို႔ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ၿပီးေတာ့လည္း မရေတာ့ဘူးေနာ္။ ပတ္၀န္းက်င္ကေရာ ``ဒီလူဟာ လူပ်င္းပါကြာ´´လုိ႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါ အဲဒီလို အေတြးမ်ဳိး ေတြးတယ္ဆုိရင္ပဲ ေလးစားမႈ မရွိေတာ့လို႔ ေတြးတာပဲ။ ပ်င္းတာဟာ ေလာကႀကီးကို ဖ်က္ဆီးတဲ့ အရာတစ္ခု ျဖစ္တယ္။
ကိုယ့္မွာ ခႏၶာကိုယ္ အင္အားေတြ ရွိတယ္။ စိတ္ဓာတ္အင္အားေတြ ရွိတယ္။ အသိဉာဏ္ အင္အားေတြ ရွိတယ္။ အဲဒီ အင္အားေတြကို ေကာင္းတဲ့ေနရာမွာ အျပည့္အ၀ သံုးေနရမယ္။ သံုးေနရင္ ထြက္ေနမယ္။ မသံုးဘဲထားရင္ ၾကာရင္ မထြက္ေတာ့ ဘူး။ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ အစြမ္းကုန္လုပ္မွ တကယ္ေက်နပ္မႈ ရမယ္။ လုပ္ႏိုင္သေလာက္ မလုပ္ဘဲ ေလွ်ာ့လုပ္ရင္ ၾကာရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ လုပ္ႏိုင္တဲ့ စြမ္းရည္ေတြ ေလ်ာ့သြားမယ္။
ေကာင္းတယ္၊ လုပ္သင့္တယ္၊ အက်ဳိးရွိတယ္လုိ႔ သိထားရင္ လုပ္ေနမွ ျဖစ္မယ္၊ ေကာင္းတယ္၊ အက်ဳိးရွိတယ္၊ လုပ္သင့္တယ္လုိ႔ သိလ်က္နဲ႔ မလုပ္ရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးစားမႈ နည္းသြားမယ္၊ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း သိပ္မေလးစားဘူး။
လုပ္သင့္တာေတြကို သိၾကပါတယ္။ သိသေလာက္ကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္မယ္ ဆုိရင္ပဲ ေတာ္ေတာ္ တုိးတက္မွာပါ။ သိသေလာက္ကို ေတာင္ တကယ္ မလုပ္ၾကဘူး။ သက္သာေအာင္ ေနၾကတယ္။ အခု သက္သာေအာင္ေနရင္ ေရရွည္မွာ မသက္သာဘူး။ အေပ်ာ္ အပါးကို ဦးစားေပးၿပီးေတာ့ ေရရွည္မွာ အက်ဳိးရွိမယ့္ အလုပ္ကို မလုပ္တဲ့သူဟာ ေရရွည္မွာ မေပ်ာ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ပူပင္ေသာက မ်ားမယ္။
သိေတာ့ သိတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ မလုပ္တာလဲ၊ အဲဒါ စဥ္းစားဖုိ႔ ေကာင္းတယ္။ အေရးမႀကီးဘူး ထင္လုိ႔လား။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးစားမႈရွိေအာင္ ေနဖုိ႔ဟာ အေရးအႀကီးဆံုး အလုပ္ျဖစ္တယ္ ဆိုတာကို အားလံုးနားလည္ သေဘာေပါက္ေစခ်င္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအားလံုးလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေလးစားေအာင္ေနႏိုင္မယ္ဆုိရင္ ေလာကကို အက်ဳးိျပဳတဲ့သူေတြ ျဖစ္လာမွာပါလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Friday, November 28, 2008

သူတစ္ပါးကုိ ခုတံုးမလုပ္ႏွင့္

မိမိ၏ ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္ တည္ေဆာက္ရာ၌ မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္ကုိမွ် ခုတံုးသဖြယ္ အသံုးမခ်သင့္ မိမိ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ ပန္းတိုင္သို႔ ေရွး႐ႈေလွ်ာက္လွမ္းရာ၌ မည္သူတစ္စံု တစ္ေယာက္ကုိမွ် တြန္းတြန္းထုိးထုိး မလုပ္သင့္။ တိုက္တိုက္ခုိက္ခုိက္ မလုပ္သင့္ ။ သူတစ္ပါးတို႔၏ မ်က္ရည္ေပါက္မ်ားစြာကို အရင္းအႏွီးျပဳလ်က္ မိမိ၏ ႀကီးပြားခ်မ္းသာ မႈကုိ မရွာသင့္ေၾကာင္း၊ တစ္ခဏတာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာမႈပဲရရွိႏိုင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ၀ဋ္ဆုိတာမ်ဳိးက တန္ျပန္လည္တတ္ ေၾကာင္းကို သူငယ္ခ်င္းမ်ား သိေအာင္ ေစတနာေလးႏွင့္ ေရးသားေပး လုိက္ပါတယ္။

ခိုင္ဇင္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

စိုးရိမ္ျခင္း၏ဒုကၡ

ကၽြန္မတို႔ စိုးရိမ္ပူပန္မႈေတြ မ်ားလာေသာအခါ ကၽြန္မတို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈမရိွ ျဖစ္လာပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရိွေနရင္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ ရိွလာမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ စိုးရိမ္မႈ ျဖစ္ရတာလဲ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ ေနတတ္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က စီးပြားေရးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး စိုးရိမ္မႈေတြ မ်ားၿပီး စိတ္ဓာတ္က် ေနၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕က အိမ္တြင္းေရး ျပႆနာေတြနဲ႔ ေသာက ေရာက္ေနၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က အနာဂတ္မွာ ဘာျဖစ္လာမလဲဆိုေသာ ကံၾကမၼာကိုေတြးၿပီး စိုးရိမ္ပူပန္ၾကပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ လုပ္ငန္းခြင္မွာ မိမိတာ၀န္ ယူထားသည့္ အလုပ္ကိစၥမ်ားအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ၾကပါတယ္။ ကၽြန္မဆိုလွ်င္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ အရမ္းမ်ားပါတယ္။ ကၽြန္မ စိုးရိမ္ပူပန္ လာၿပီဆိုလွ်င္ မ်က္ႏွာပ်က္ၿပီး လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြ ေအးတဲ့အထိ ျဖစ္လာပါတယ္။ ကၽြန္မ စိုးရိမ္ေနတဲ့ေန႔ဆိုလွ်င္ ကၽြန္မစိတ္ေတြက မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ၿပီး အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွား လာပါတယ္။ အရမ္းငိုခ်င္လာသလို ၀မ္းနည္းမႈ မ်ဳိးမ်ား ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီလို စိုးရိမ္မႈေတြ ျဖစ္လာရင္ ကၽြန္မတေန႔လံုး မေပ်ာ္ရႊင္ေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီလို စိုးရိမ္မႈျဖစ္ရတာ ကၽြန္မကိုယ္ ကၽြန္မယံုၾကည္မႈ မရိွလို႔ ျဖစ္ရတာပါ။ အဲဒါကို ကၽြန္မ သိေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ စိုးရိမ္စိတ္ကို ကၽြန္မ အခုအခ်ိန္ထိ ေဖ်ာက္ဖ်က္လို႔မရ ျဖစ္ေနပါတယ္။
စိုးရိမ္ပူပန္ ေန႐ံုသက္သက္နဲ႔ အေျခအေနေတြကို ေျပာင္းလဲမပစ္ႏိုင္ပါဘူး။ စိုးရိမ္ပူပန္မႈဟာ ဘာကိုမွ မၿပီးေျမာက္ေစပါဘူး။ စိုးရိမ္ပူပန္မႈဟာ အခုျဖစ္ေပၚေနေသာ မိမိ၏ဒုကၡကို မကယ္တင္ႏို္င္သလို မိမိဆီ က်ေရာက္လာမည့္ အႏၱရာယ္ကို လည္း ကာကြယ္မေပးႏိုင္ပါဘူး။ အလုပ္ခြင္မွာ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ မ်ားေနလွ်င္ မိမိလုပ္ေဆာင္ရမည့့္ အလုပ္မ်ား မၿပီးေျမာက္ ႏိုင္ပါဘူး။ အိမ္တြင္းျပႆနာေတြ အေပၚမွာ မိခင္တစ္ေယာက္ လုပ္သူသည္ စိုးရိမ္ပူပန္မႈ မ်ားေနလွ်င္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ျပႆနာသည္ ပို၍ႀကီးထြား လာ႐ံုသာ ရိွပါမည္။ တကယ္ေတာ့ စိုးရိမ္မႈဟာ မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့ အနာဂတ္ကို ေၾကာက္ရြံ႕ေန ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ မနက္ျဖန္ကို ကၽြန္မတို႔ မျမင္ႏိုင္သလို၊ ႀကိဳတင္ၿပီးလည္း ဘယ္သူမွ မသိႏိုင္ပါဘူး။ စိုးရိမ္ပူပန္မႈဟာ မနက္ျဖန္ရဲ႕ ေသာကကို ဖယ္ရွားရွင္းလင္း မေပးႏိုင္သည့္အျပင္ ဒီကေန႔တြင္ ျဖစ္ေပၚေနေသာ မိမိ၏ ေပ်ာ္ရႊင္မႈမ်ားကိုပါ အမွန္တကယ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားေစႏိုင္ပါသည္။ ကၽြန္မလည္း စိုးရိမ္ပူပန္ မႈမ်ား မျဖစ္ေပၚေစရန္ ႀကိဳးစားပါေတာ့မယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္း ကၽြန္မလိုစိုးရိမ္ပူပန္မႈမ်ား မျဖစ္ရေအာင္ ေရးသား တင္ျပလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စိုးရိမ္မႈဟာ ယံုၾကည္မႈန႔ဲ ဆိုင္ပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းတို႔လည္း မိမိကိုယ္မိမိ ယံုၾကည္မႈ ရိွေသာ သူမ်ားျဖစ္ၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း ဒီစာေလးကို ကၽြန္မ နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။ စိုးရိမ္မႈဟာ လူတိုင္းရဲ႕ မနက္ျဖန္ကို လွပမႈမျဖစ္ေစပါဘူး။
ယု

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

အေဆြမြန္ေကာင္းလုိခ်င္ရင္

ကိုယ့္စိတ္ကုိ ကိုယ္သိမွပဲ သူတစ္ပါးကို မထိခုိက္ေအာင္ မနစ္နာေအာင္ သတိနဲ႔ ထိန္းသိမ္းၿပီး ေနလုိ႔ရမွာေနာ္။ သာမန္ အားျဖင့္ ကိုယ့္စိတ္ကို မသိၾကေတာ့ ကိုယ့္မွာလည္း စိတ္ထဲမွာ စိတ္ညစ္စရာ၊ စိုးရိမ္စရာ၊ ေသာကျဖစ္စရာေတြက မ်ားေနေတာ့ ခ်စ္တယ္လို႔ ဆုိေသာ္လည္း ကိုယ့္အနားမွာ ရွိေနတဲ့ သူေတြကို လႊတ္ခနဲ လႊတ္ခနဲ ေျပာမိတယ္။ ေျပာမိေတာ့ တစ္ဖက္က စိတ္ဆင္းရဲရၿပီ၊ သူက ေျပာလုိက္ ကိုယ္က ေျပာလုိက္နဲ႔ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြက ေန႔တုိင္းလိုလိုပဲ ေတြ႔ရတာပဲ။
အဲဒီလုိပဲ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ စိတ္ဆင္းရဲေအာင္ လုပ္ေနတဲ့လူခ်င္းပဲ အေဖာ္လုပ္ၿပီး ေနၾကတာပါပဲ။ ကိုယ့္စိတ္ ကိုယ္ေတာင္မွ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ မထားႏိုင္ေသးဘူးဆုိရင္ သူတစ္ပါးကို စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္မေပးႏိုင္ပါဘူး။ ဒါကိုလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္ သေဘာေပါက္ေစခ်င္တယ္။
သူ႔ကို ငါသိပ္ခ်စ္တယ္၊ သူ႔ကို ငါ သိပ္သနားတယ္၊ သူ႔ကို ငါ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ထားခ်င္တယ္လုိ႔ ဘယ္လုိပင္ ေျပာေသာ္လည္းပဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္မွ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ မေနႏိုင္ရင္ ကိုယ့္စိတ္ မၾကည္တဲ့အခါမွာ အျပစ္ရွာၿပီး ေျပာေတာ့တာပဲေနာ္။ ကိုယ့္မွာ အားငယ္ေနတယ္။ ေၾကာက္ေနတယ္ဆိုရင္ အဲဒါေလးကို ကာကြယ္တဲ့အေနနဲ႔ သူတစ္ပါးကို အျပစ္ဖုိ႔ခ်င္တယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ အနီးမွာေနတဲ့ လူေတြကို အဲဒါမ်ဳိး ေျပာမိတာ အမ်ားဆံုးပဲ။
အားငယ္စိတ္၊ ေၾကာက္စိတ္၊ ေဒါသျဖစ္တဲ့စိတ္နဲ႔ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ထိခိုက္ေအာင္၊ နစ္နာေအာင္ ေျပာေန ဆိုေနၾကတာပဲ။ ငါ့ကို အထင္မႀကီးဘူး၊ ငါ့ကို မေလးစားဘူး။ အဲဒီလုိ အေတြးေတြက ျဖစ္ေနတာေနာ္။ မိသားစု အခ်င္းခ်င္းေတာင္ သူတုိ႔က ငါ့ကို ဘယ္လို ထင္ေနတယ္ စသျဖင့္ ေတြးတတ္တယ္။ အားရွိတဲ့လူဟာ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မႏိုင္ခ်င္ဘူး။ သူ အႏုိင္အ႐ႈံးကို မလုိခ်င္ဘူး။ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ အားငယ္ေနၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ ႏိုင္ရမယ့္လူ ရွာေတာ့တာပဲ။
ကိုယ့္အားငယ္စိတ္ကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ျပန္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ``ေအာ္ ငါ့စိတ္ထဲမွာ နဲနဲ အားငယ္ေနတာကိုး´´ လုိ႔ သိေနရင္ကိုပဲ ဒီ စိတ္ကေလးဟာ နဲနဲ သက္သာသြားတယ္။ သိေနတဲ့အတြက္ သူ႔ရဲ႕ လႊမ္းမိုးမႈကို မခံရေတာ့ဘူး။ မခံရေတာ့ သူတစ္ပါးကို အႏုိင္ယူဖုိ႔ မႀကိဳးစားေတာ့ဘူး။ အဲဒီ အားငယ္စိတ္ကို ပိုၿပီးေတာ့ ျမင္လာတဲ့အခါမွာ ဒီအားငယ္စိတ္ဟာ ေပ်ာက္သြားႏိုင္တယ္။ သူမ်ား ကိုယ့္ထက္ ဘယ္ေလာက္သာေနေန ကိစၥမရွိဘူး။ သူတို႔က ငါ့ထက္ သာသြားလို႔ဆုိၿပီး အားမငယ္ဘူး။
တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ အျပစ္မရွာပဲ၊ ကိုယ့္စိတ္ကုိကိုယ္ ခ်မ္းသာေအာင္ ထားတတ္တဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ ဆက္ဆံရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းမလဲ၊ ဒါေၾကာင့္ အဲသလိုမွ မျဖစ္ေသးဘူး ဆုိရင္ေတာ့ လက္ရွိရွိေနတဲ့ ဆက္ဆံေရးဟာ စိတ္ေက်နပ္မႈ၊ စိတ္ေအးခ်မ္းမႈ မရႏိုင္ေသးဘူး။ နဲနဲေတာ့ အေဖာ္ရတာေပါ့။ တစ္ေယာက္တည္း ျဖစ္မေနဘူး။ ကိုယ့္အတြက္ စား၀တ္ေနေရး အတြက္ အေထာက္အပံ့ေပးမယ္၊ တကယ့္ အေဖာ္ေကာင္းေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တကယ့္ အေဆြမြန္ေကာင္းကို လုိခ်င္ရင္ ပထမဆံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကို အေဆြမြန္ေကာင္း ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ၿပီး ေနႏိုင္ဖုိ႔လုိတယ္။
သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Thursday, November 27, 2008

ဟန္ခ်က္ကို ရွာေဖြျခင္း

`` ေဆာင္းရာသီရဲ႕ ျပင္းထန္မႈ ၾကားကပဲ ကၽြန္မ ေနာက္ဆံုး သိရွိလာတာက ကၽြန္မရဲ႕ အတြင္းစိတ္မွာ မၿဖိဳဖ်က္ႏိုင္တဲ့ ေႏြရာသီ တည္ရွိေနတယ္ ဆိုတာပါပဲ´´
ကၽြန္မ အသက္အနည္းငယ္ ႀကီးလာတာနဲ႔အမွ် စိတ္ရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းကို ပိုၿပီးသိရွိ လာပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ဘ၀ အဓိပၸာယ္ေတြ၊ တန္ဖုိးေတြက တဆင့္ ႐ႈျမင္လို႔ရတဲ့ ဘ၀က ၀ိေရာဓိေတြ၊ ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ၊ တစ္ဖက္ပိတ္ လမ္းဆံုးေတြ၊ ႐ႈျမင္ရတာ ဆုိးရြားလွတဲ့ အေမွာင္ရိပ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ေန ရမွာပါပဲ။ ဒီလုိ အျဖစ္ေတြကို ေရွာင္ကြင္းၿပီးသြားဖုိ႔ ႀကိဳးစားတဲ့ ဘယ္လမ္းမွာမဆုိ ျပႆနာ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ႀကံဳၾကရမွာပါပဲ။
ႀကိဳးစားၾကည့္ေပမယ့္လည္း ဘ၀ကို သိပ္လွပၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စဖြယ္ ေကာင္းသလို လွည့္စားၿပီး ေနၾကည့္မယ္ဆုိရင္ ဘ၀ဟာ မလုိအပ္တဲ့ စိတ္ပ်က္စရာေတြ ဒါမွမဟုတ္ အက်ဳိးထိေရာက္မႈ မရွိတာေတြ၊ အေပၚယံ အကာေတြနဲ႔ ကံဆုိးမိုးေမွာင္ က်သြား ႏိုင္ပါတယ္။
ေႏြရာသီမွာလည္း ေဆာင္းရာသီရဲ႕ သေႏၶေလးက အၿမဲရွိပါတယ္။ သင္ဟာ ေအာက္ကို က်ေရာက္ေနရင္ အေပၚကိုလည္း တစ္လွည့္ေရာက္ပါ လိမ့္ဦးမယ္။ ေအာင္ျမင္မႈရဲ႕ ေပ်ာ္ရြင္စရာ ေလးေတြထဲမွာ ဆံုး႐ႈံးမႈရဲ႕ မ်ဳိးေစ့ကေလးေတြ ရွိေနပါတယ္။ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ ေသာကေတြ ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ စြမ္းအင္သစ္နဲ႔ ဘ၀ရဲ႕ အလင္းေရာင္ေလးက လင္းလက္ေနပါတယ္။ အလင္းနဲ႔အေမွာင္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းနဲ႔ ၀မ္းနည္းျခင္း၊ သာယာမႈနဲ႔ နာက်င္မႈ၊ ေသျခင္းႏွင့္ ရွင္ျခင္းတုိ႔ အၿမဲဒြန္တြဲၿပီး ရွိေနၿမဲပါပဲ။
ဘ၀ကို ေထြးေပြ႔ႀကိဳဆိုဖုိ႔က ပန္းတုိင္အျဖစ္ သူ႔ဘာသာသူ တည္ရွိေနတာ မဟုတ္ပါလား။ ဒီလုိ ႀကိဳဆုိႏိုင္ဖုိ႔ တိတ္ဆိတ္ ၿငိမ္သက္တဲ့ အခ်ိန္ လိုအပ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ကို ေႏွာင့္ယွက္ဖ်က္ဆီးမယ့္ အခ်ိန္ကို ပယ္ရွားရပါမယ္။ ပစၥဳပၸန္ အခ်ိန္မွာ အာ႐ုံစူးစိုက္မႈ ရွိရပါမယ္။ ဒါမွသာ စိတ္မသက္မသာ ျဖစ္ရၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္မႈ မေပးႏိုင္တာ မွန္သမွ်ကို ေရွာင္ၾကဥ္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီေန႔ သင့္ရဲ႕ ေဆာင္းရာသီထဲမွာ ေႏြရာသီကို ရွာေဖြပါ။ ၿပီးေတာ့ ေႏြရာသီထဲမွာလည္း ေဆာင္းရာသီကို ရွာေဖြၾကည့္ ၾကပါ။ ဒါဆုိရင္ေတာ့ သင္တုိ႔ေတြရဲ႕ ဟန္ခ်က္ကို ေတြ႔ရွိမွာျဖစ္ပါေၾကာင္း ေရးသားေဖာ္ျပလုိက္ပါတယ္။
သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Wednesday, November 26, 2008

တုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတူ ေလွ်ာက္လွမ္းစို႔

ဘ၀ရဲ႕ အခ်ဳိးအေကြ႔တိုင္းကို ဆန္းစစ္ရွာေဖြဖုိ႔
ခ်စ္ . . . တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အတူ
ေလွ်ာက္လွမ္းစုိ႔။

ေပ်ာ္စရာ ဘ၀ခရီးတစ္ေလွ်ာက္မွာ
ဘ၀ရဲ႕အလွကို တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အတူ ခံစားစို႔။

၀မ္းနည္းပူေဆြးစရာ ႀကံဳဆံုလာတဲ့အခါ
အျပန္အလွန္ ေထြးပိုက္ရင္း
ခ်စ္ . . . တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အတူ
ႏွစ္သိမ့္ေပ်ာ္ရေအာင္ . . . ။

စိတ္ပ်က္အားငယ္စရာ ႀကံဳဆံုလာတဲ့အခါ
အျပန္အလွန္ ေဖးကူရင္း
ခ်စ္ . . . တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အတူ
ႀကံ့ႀကံ့ခံရေအာင္ . . . ။

ႀကံဳရမယ့္ ေသာကတစ္ခုကို ထင္လင္း
သိသာသြားေအာင္
ခ်စ္ . . . ဟက္ဟက္ပက္ပက္ တစ္ႀကိမ္ေလာက္
ရယ္လိုက္ေနာ္။

တကယ့္ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္းဆိုတာကို
ခ်စ္ . . . တစ္စက္ မ်က္ရည္က်တဲ့အထိ
တုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတူ ငိုရေအာင္။
ဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္စရာေတြကို တုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူ
ေထြးပိုက္ထားစို႔ေနာ္။

ကမာၻေျမေလာကႀကီး ႐ူးသြပ္ေဖာက္ျပန္ သြားတဲ့အခါ
ခ်စ္ႏွင့္တုိ႔ ၀ိညာဥ္ခ်င္း ကူးယွက္ၿပီး
တုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ၿငိမ္းေအးျခင္းကို . . .
ရွာၾကရေအာင္ . . . ။

ဒီဘ၀ ၿပီးေျမာက္ကုန္ဆံုးသြားတဲ့အထိ
အသည္းခ်င္း ပူးယွက္ၿပီး
တုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူ ခ်စ္ၾကရေအာင္။

လမ္းဆံုးသြားရင္ေတာ့ . . .
ရင္တြင္းစကားကို ေျပာၾကားႏိုင္မယ္
ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္ . . .

အခ်စ္စစ္ရဲ႕ အလွတရားကို တုိ႔ႏွစ္ေယာက္အတူတူ
သိၿပီးၿပီပဲ . . .
တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အခ်စ္ဟာ . . .
ဟိုး . . . ရင္တြင္းကေန လာတာေလ . . . ။

သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Friday, November 21, 2008

လတစ္စင္း၏``မာန္´´

႐ုိးသားျခင္းကိုတပ္မက္

ဘ၀အတြက္ ေပးဆပ္ျခင္းနဲ႔

ေရာက္ရွိလာတဲ့``အေမ´´

လိႈင္းထန္ေလၾကမ္း

ဘ၀လမ္းမွာ ေဗဒါလိုႀကံ႕ႀကံ႕ခံ

မာန္မခ် ၿပံဳးအလွနဲ႔

ေလာကကိုရင္ဆိုင္ ယွဥ္ၿပိဳင္အႏိုင္ယူခဲ့တဲ့``အေမ´´

သားသမီးေတြ

၀မ္းခါးလွေစရန္ စီးပြားရွာေဇြ

ပညာအေမြေပး

ေအးျမတဲ့အရိပ္ကို ဖန္တီးေပးတဲ့``အေမ´´

ဆန္ေရကိုမေမွ်ာ္ အရြယ္ေတာ္တစ္ဆစ္ခ်ိဳး

အ႐ိုးေပၚအေရတင္

အားအင္ကုန္ခမ္း ဘ၀လမ္းမွာ

ပင္ပန္းသမွ် အတိုးခ်ကာ

အနားယူပါေတာ့အေမ လို႔ေျပာေတာ့

``ဟဲ့..ေကာင္မေလး ငါမအိုေသး´´တဲ့ေလ

ေၾသာ္-အေမ ``မာန္မခ်ေသးပါလား´´ ။ ။

ယု

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Tuesday, November 18, 2008

အေဆာင္သူမ်ားရည္စားထားေတာ့

´´ေမာင့္အေမက ငါနဲ႔ေမာင့္ကုိ ေသဘာမတူႏုိင္ဘူးတဲ့ဟာ``
မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြ ပ်က္ၿပီး အခန္းထဲ၀င္လာတဲ့ သူငယ္ခ်င္းဆီက တီးတိုးထြက္ေပၚလာတဲ့ စကားသံပါ။
ဘာျဖစ္လို႔လဲ ငယ္ ကၽြန္မ ထပ္ၿပီးစပ္စုလုိက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ငယ့္ဆီက ေနာက္ထပ္ အသံထပ္ ထြက္မလားေတာ့ဘူး။
ဘာေၾကာင့္လဲဆုိတဲ့ ေမးခြန္းေတြ ကၽြန္မေခါင္းထဲကို တသီတတန္းႀကီး ၀င္လာတယ္။ ငယ္နဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေတြကုိလည္း ေတြးၾကည့္ေနမိတယ္။ ငယ္ရဲ႕ ရုပ္ရည္ဟာ မဆုိးတဲ့အထဲမွာ ပါပါတယ္။ ပညာအရည္အခ်င္း ဆုိရင္လည္း သာမန္ထက္ျမင့္တဲ့ အေနအထား တစ္ရပ္မွာရွိသူပါ။ မိဘ အသိုင္းအ၀ိုင္းကလည္း ပညာတတ္ အသိုင္းအ၀ုိင္းပါ။ ပုိက္ဆံကေတာ့ မရွိမရွားေပါ့။ သူရဲ႕အလုပ္က ေတာရံု မိန္းကေလး တစ္ေယာက္ မရႏုိင္တဲ့ လခမ်ဳိးနဲ႔ အလုပ္၊ ဂုဏ္သိကၡာလည္းရွိတဲ့အလုပ္ပါ။ ဒါဆုိ သူခ်စ္သူရဲ႕ မိခင္က ဘယ္အခ်က္ကို သေဘာမက်လုိ႔ ျငင္းရတာလဲ။
ငါက အေဆာင္သူမို႔လို႔တဲ့ ကၽြန္မသိခ်င္တာကို ငယ္ေျဖေပးၿပီး တရႈတ္ရႈတ္ငိုေနပါတယ္။ ကၽြန္မလည္း ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့ ေအာင္ကို ႏႈတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ သြားမိတယ္။
မိန္းခေလး တစ္ေယာက္ အေဆာင္သူ ျဖစ္ေနျခင္းဟာ သားရွင္အတြက္ ကုိယ့္သားနဲ႔ သေဘာမတူဖုိ႔ လံုေလာက္တဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ တစ္ခုပါလား။

ဟုတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္းက နယ္ကေန လာအလုပ္လုပ္ေနတဲ့ ၀န္ထမ္းပါ။ ေဆြးမ်ဳိးမရွိတဲ့ေနရာမွာ အေဆာင္ေနရင္းနဲ႔ ဘ၀ကုိ ရပ္တည္ေနတာ အမွားတစ္ခု က်ဴးလြန္မိတာပါလား။ ကၽြန္မလည္း ရပ္ေ၀းကေန အေဆာင္လာေနတဲ့ သူတစ္ေယာက္ပါ။ အခုလုိ တိုးတကေနတဲ့ေခတ္ႀကီးမွာ ကိုယ့္ဘ၀ တက္လမ္းအတြက္ အလားအလာအမ်ားႀကီးရွိႏိုင္တဲ့ ၿမိဳ႕ႀကီးမွာ ႐ိုး႐ိုးသားသား အလုပ္လာလုပ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြဟာ ပ်က္စီးေနၾကပါတယ္လုိ႔ ဘာေၾကာင့္မ်ား ယူဆေနၾကတာပါလဲ။ တကယ္တမ္း ေျပာၾကစတမ္းဆိုရင္ မိသားစုမရွိဘဲ ကိုယ့္ဘ၀ကုိယ္ ရပ္တည္၊ ကို္ယ့္ဘ၀ကိုယ္ ရပ္တည္၊ ကိုယ့္၀မ္းကိုယ္ေက်ာင္းၿပီး ႀကံဳလာသမွ် အခက္အခဲ၊ ျဖစ္လာသမွ် ျပႆနာေတြကုိ ရဲရဲရင္ဆိုင္ ေျဖရွင္းေနရတဲ့ ကၽြန္မတို႔အေဆာင္ သူေတြဘ၀နဲ႔ မိဘအရိပ္မွာခုိ၊ မိဘေပးတဲ့ မုန္႔ဖိုးေလးကို အလုိက္သင့္သံုး၊ အေမခ်က္ထားတာကို အရန္သင့္ ထုိင္စားလို႔ရတဲ့ အိမ္မွာ ေနသူေတြရဲ႕ ဘ၀၊ ဘယ္ဘ၀က ပိုခက္ခဲ ၾကမ္းတမ္း တယ္ဆိုတာ အသိသာႀကီးပါ။
ဘယ္ေလာက္ပဲ ဆင္းရဲတဲ့ လူျဖစ္ပါေစ၊ မိသားစုနဲ႔ အတူတူ ေနရတယ္ဆိုတဲ့ တစ္ခ်က္တည္းက ကၽြန္မတို႔ထက္ အဆမ်ားစြာ သာေနပါၿပီ။ စိတ္ညစ္စရာႀကံဳလာရင္ ႏွစ္သိမ့္ေပးမယ့္လူ၊ ဘယ္လိုကိစၥမ်ဳိး အတြက္မဆုိ အႀကံဥာဏ္ ေကာင္းေတြ ေပးႏုိင္မယ့္လူ၊ မေတာ္လုိ႔ ျပႆနာေတြေပၚေပါက္လာရင္ေတာင္ ကိုယ့္ေရွ႕ကေန မားမားမတ္မတ္ ရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းေပးမယ့္ အေဖ အေမနဲ႔ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေတြ၊ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အနားမွာ သူတို႔ေတြရွိမေနပါဘူး။ အမွန္အတုိင္း ၀န္ခံရမယ္ဆုိရင္ စိတ္ဓာတ္ ဘယ္ေလာက္မာတယ္ပဲ ေျပာေျပာ အရာရာကုိ တစ္ေယာက္တည္း ရင္ဆုိင္ရတဲ့ဘ၀မွာ ကၽြန္မတုိ႔လည္း အားငယ္စိတ္ ျဖစ္မိပါတယ္။ တကယ္လုိ႔ ျပႆနာတစ္စံုတစ္ရာ ျဖစ္လာခဲ့ရင္ေတာင္ ရပ္ေ၀းမွာရွိေနတဲ့ မိဘေတြ စိတ္ဆင္းရဲမွာစိုးလို႔ ရင္ဖြင့္ေျပာျပတာမ်ဳိး မလုပ္ၾကဘဲ အတက္ႏုိင္ဆံုး မ်ဳိသိပ္ထား တတ္ၾကပါတယ္။
သူငယ္ခ်င္း၊ အေပါင္းအသင္း ဆုိတာကလည္း ေက်ာင္းသူဘ၀ကေလာက္ မမ်ားျပားေတာ့တာအမွန္ပါ။ တစ္ေနကုန္ အလုပ္သြား၊ ညေနေစာင္းမွာ အေဆာင္ျပန္ေရာက္၊ လုပ္စရားရွိတာေလးေတြ လုပ္ၿပီး သမၺဳေဒၶမွ မဆံုးခင္ အိပ္ေပ်ာ္သြား ၾကရတဲ့ ကၽြန္မတို႔တစ္ေတြမွာ မိတ္ေဆြဖြဲ႕ဖို႔ အခ်ိန္ဆိုတာ အရွားသားလား။ ဒါဆုိ ႐ံုးကလုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြ ကေရာလို႔ ေမးလိမ့္မယ္။ သူမ်ားေတြေတာ့မသိပါဘူး။ ကၽြန္မရံုးမွာေတာ့ ကၽြန္မတစ္ေယာက္တည္းနယ္ကပါ။
ထမင္းဆုိရင္လည္း ကိုယ္၀ယ္မွ၊ ကိုယ္ခ်က္မွ ကုိယ္စားရတာပါ။ အ၀တ္ဆုိလည္း ကုိယ္တုိင္ေလွ်ာ္ဖြပ္၊ အဆုိးဆံုးကေတာ့ ေနမေကာင္းရင္ေတာင္ ဂရုတစိုက္နဲ႔ ေဆးခန္းလုိက္ပို႔ ေပးမယ္သူမရွိတာပါပဲ။ အိမ္မွာ မိသားစုနဲ႔ ေနသူေတြကေတာ့ သူတို႔ဘ၀က အခ်ဳပ္အခ်ယ္ခံဘ၀၊ ကၽြန္မတုိ႔က အရာရာ ကိုယ့္ေျခကိုယ့္လက္နဲ႔မို႔လို႔ ကၽြန္မတို႔ဘ၀ကို သေဘာက်ေကာင္း က်ၾကပါလိိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ လူ႕အလုိ နတ္မလိုက္ ႏိုင္တာလို႔ပဲ ေျပာရမလား။ ကၽြန္မတို႔ အေဆာင္သူေတြကေတာ့ အခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံ ဘ၀ကို ပိုေတာင့္တပါတယ္။ မိသားစုနဲ႔ေ၀း၊ သူငယ္ခ်င္း နထၳိဆိုတဲ့ဘ၀မွာ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ငယ္အေနနဲ႔ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကုိ ခင္တြယ္မိတာကို လည္း အမွားလို႔မဆိုသာပါဘူး။ စာနာတတ္မယ္ဆုိရင္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ဘ၀ကုိ နည္းလည္ၿပီး ေဖးေဖးမမနဲ႔ ထိန္းေပးရင္ အရမ္းကို ေက်းဇူးတင္မိမွာပါ။ အခုေတာ့ အေဆာင္သူဆိုတဲ့ အခ်က္ကို အားနည္းခ်က္အျဖစ္ ေထာက္ျပတာကေတာ့ ေရနစ္သူ ၀ါးကူးလုိ႔ ထုိးေနသလိုပါပဲ။
တစ္ခ်ဳိ႕ေတြကလည္း ဆိုပါတယ္။ အေဆာင္သူတစ္ခ်ဳိ႕ဟာ နယ္ကလာတုန္းက ႐ိုးသားေအးေဆးၾကေပမယ့္ မိဘနဲ႔ အေ၀းမွာ အေနၾကာလာေတာ့ ၀တ္တာစားတာကအစ ပ်က္စီးလာၾကတာကို ကိုယ္ေတြ႕ပါပဲတဲ့။ ဟုတ္မွာပါ။ မိဘနဲ႔အေ၀းမွာ လြတ္ၿပီ ကၽြတ္ၿပီဆိုၿပီး ေနခ်င္သလို ေနၾကတဲ့ လူေတြ ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ျမင္ဖူးတဲ့ အေဆာင္သူ ပ်က္စီးတာကို ေတြ႕ၿပီး အလံုးစံုေသာ အေဆာင္သူေတြ ပ်က္စီးေနၾကပါၿပီလုိ႔ ေလွနံစားထစ္ မသတ္မွတ္ ေစခ်င္ပါဘူး။ ငါးခံုးမတစ္ေကာင္ေၾကာင့္ တစ္ေလွလံုးပုပ္ရတဲ့ အျဖစ္မ်ဳိး ကၽြန္မတို႔ မခံစားႏုိင္ၾကပါဘူး။
ကၽြန္မရဲ႕ေမေမ တစ္ခါကေျပာဖူးပါတယ္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ့္ကုိယ္ကိုယ္ မထိန္းသိမ္းႏုိင္ရင္ သံကြန္ခ်ာ ခုႏွစ္ထပ္ကာထားေတာင္ မလံုၿခံဳႏုိင္ဘူးတဲ့၊ ေမေမ့ရဲစကားကုိ ကၽြန္မ သေဘာက်မိပါတယ္။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ကိုယ္တုိင္က အေနအထိုင္ မဆင္ျခင္ရင္ အဆာင္သူျဖစ္ေစ၊ မိသားစုနဲ႔အတူေနသူျဖစ္ေစ ပ်က္စီးမွာပါပဲ။ အေဆာင္သူမို႔လုိ႔ မရမ္းပတာ ျဖစ္ေနတယ္လုိ႔ မဆိုႏုိင္သလို မိဘအုပ္ထိန္းမႈ ေအာက္မွာရွိတဲ့ မိန္းခေလးတုိင္းဟာလည္ ဗိုင္းေကာက္ ေက်ာက္ဖိ ျဖစ္မေနႏုိင္ပါဘူး။ အဓိက အခ်က္ကေတာ့ မိမိကိုယ္ကုိ ထိန္းသိမ္းပဲ့ျပင္ႏုိင္ဖုိ႔ပါပဲ။ ကၽြန္မအခုလုိ ေျပာျပေနတာေတြဟာ ကၽြန္မသူငယ္ခ်င္း ငယ္ တစ္ေယာက္တည္း အတြက္မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘ၀ ျမင့္တက္ဖုိ႔ ရပ္ေ၀းကေန လာေရာက္ေနထုိင္ၾကရတဲ့ ေက်ာင္းသူ၊ ၀န္ထမ္းအေဆာင္သူအားလံုးအတြက္ပါ။ ကၽြန္မတို႔ လုိအပ္ေနတာက ေမတၱာ၊ ကရုဏာ၊ ေဖးမကူညီမႈ၊ ေစတနာထား ဆိုဆံုးမမႈေတြပါ။ ေလွနံဓားထစ္ စြပ္စြဲခ်က္ေတြ၊ ေရွး႐ိုးဆန္တဲ့ အယူအဆေတြမဟုတ္ပါဘူး။ မိဘနဲ႔ အေ၀းမွာ ေနရတဲ့ ကၽြန္မတို႔ေတြဟာ မိဘမဲ့ေတြနီးပါး ေမတၱာငတ္မြတ္ေနပါလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။
၁၄-၁၁ ၂၀၀၈ ရက္ေန႔ထုတ္ ျမန္မာတုိင္း(မ္) ေၾကးမံု၀င္းေရးသားထားေသာ ေဆာင္းပါးမွ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ျဖစ္ပါသည္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

ေလာက၌ တန္ဖိုးအရိွဆံုးအရာ

ေလာကမွာ တန္ဖိုးအရိွဆံုး အရာဆိုတာ ဘာလဲ…? အဖိုးတန္ ရတနာပစၥည္းေတြလို႔ မထင္လိုက္ပါနဲ႔။ သူဟာ လူတိုင္းနဲ႔ အတူရိွေနပါတယ္။ သြားအတူတူ လာအတူတူ ဒြန္တြဲေနပါတယ္။
ကၽြန္မအပါအ၀င္ လူသားအားလံုး အခ်ိန္ကို ျဖဳန္းခဲ့ဖူးၾကမွာပါ။ နည္းနည္းျဖဳန္းခဲ့ဖူးသူန႔ဲ မ်ားမ်ားျဖဳန္းခဲ့ဖူးသူဘဲ ကြာပါမယ္။ အခ်ိန္ကို အသံုးျပဳတတ္သူေတြကေတာ့ အခ်ိန္ကို အရင္းအႏွီးတစ္ခု ျပဳလုပ္ၿပီး တရားရွာသူ၊ ပညာရွာသူ၊ ေငြေၾကးရွာတတ္သူေတြ ရိွၾကပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အခ်ိန္ကို တန္ဖိုးထားၾကတဲ့သူေတြေပါ့။ စကၠန္႔ေတြ၊ မိနစ္ေတြ၊ နာရီေတြ၊ ရက္ေတြ၊ လေတြ၊ ႏွစ္ေတြကို မိမိက အသံုးမခ်လိုက္ရင္ အဲဒီအခ်ိန္ေတြက မိမိကို ၀ါးၿမိဳသြားပါလိမ့္မယ္။

ဒီေန႔ကုန္သြားရင္ ေနာက္တစ္ရက္၊ ဒီလကုန္သြားရင္ ေနာက္တစ္လ၊ ဒီႏွစ္ကုန္သြားရင္ ေနာက္တစ္ႏွစ္ကူး သြားၿပီးဆိုတာ အခ်ိန္ အတိုင္းအတာေတြရဲ႕ သေကၤတေတြပါ။ ကၽြန္မတို႔ကို အၿမဲ သတိေပးေနတာနဲ႔ အတူတူပါဘဲ။ ကၽြန္မတို႔ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ အက်ဳိးရိွတဲ့အလုပ္ ဘာေတြလုပ္ခဲ့ၾကသလဲလို႔ မိမိကိုယ္ကို ေမးခြန္းေတြ ထုတ္ေမးၾကည့္ၾကပါ။ ကၽြန္မလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမးမိပါတယ္။ အေျဖက ထြက္မလာဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းတဲ့ စာရင္းထဲမွာ ပါ၀င္ေနလို႔ပါ။
`အခ်ိန္´ဆိုတာ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ မရပါဘူး။ ေငြေၾကးေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာ၊ အျခားပစၥည္းေတြ ဆံုး႐ံႈးသြား တာေတြကို ျပန္ရွာႏိုင္၊ ၀ယ္ႏိုင္ေပမယ့္ အက်ဳိးရိွတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းခဲ့တာကိုေတာ့ ျပန္ၿပီးအစားထိုးလို႔ မရေတာ့ပါဘူး။ အက်ဳိးရိွတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ျဖဳန္းခဲ့တဲ့ ေနာင္တပဲ ရပါလိမ့္မယ္။ တန္ဖိုးရိွတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို အက်ဳိးရိွေစမယ့္ အလုပ္ကေလးေတြေရြးၿပီး ၀ီရိယနဲ႔ ေလ့က်င့္သြားရင္ ရပါတယ္။ မိမိလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ကို အစီအစဥ္ေလးဆြဲၿပီး အာ႐ံုစိုက္မႈနဲ႔ စနစ္တက် ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈရိွရင္ မိမိလုပ္ေနတဲ့ အလုပ္ထဲမွာ စိတ္၀င္စားၿပီး အခ်ိန္ကို အက်ဳိးရိွေအာင္ အသံုးခ်တတ္သူျဖစ္လာမွာပါ။ အဲဒီလို အေလ့အက်င့္ ေတြရလာရင္ မိမိလုပ္ခဲ့တဲ့ အလုပ္ေတြကို ျပန္ၿပီး ျမင္လာပါမယ္။
လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ရက္က အခ်ိန္ကို ဘယ္လိုအသံုးျပဳခဲ့တယ္ဆိုတာကို ျပန္ၾကည့္ရမယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မရိွ၊ ရည္မွန္းခ်က္ မရိွဘဲ အခ်ိန္ေတြ အလဟႆျဖစ္ကုန္တာ အင္မတန္ ႏွေျမာဖို႔ေကာင္းပါတယ္။ မိမိကိုယ္မွာ သတိေလး အၿမဲကပ္ၿပီး အက်ဳိးရိွတဲ့ အလုပ္ေတြလုပ္ဖို႔ အက်င့္ျဖစ္သြားရင္ အမ်ားႀကီး အက်ဳိးရိွပါတယ္။ ဒီေန႔ျပဳလုပ္ရမည့္ အလုပ္ေတြကို မလုပ္ေသးဘဲ အခ်ိန္ဆြဲတဲ့ အေလ့အထေတြေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္၊ မခ်မ္းသာသူေတြ မ်ားစြာရိွပါတယ္။
အခ်ိန္လြန္မွ အလုပ္လုပ္ရင္ စိတ္ပင္ပန္း ဆင္းရဲမႈမ်ားနဲ႔ ႀကံဳေတြ႔တတ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔အားလံုး သူ႔အခ်ိန္ႏွင့္ အလုပ္ကို ၿပီးျပတ္စြာလုပ္မွ စိတ္ခ်မ္းသားမႈ အမွန္တစ္ကယ္ ရရိွမွာပါ။ မိမိကအခ်ိန္ကို မေလးစားရင္ အခ်ိန္က မိမိကို ျပန္ဒဏ္ခတ္ပါလိမ့္မည္။
အခ်ိန္ဆိုတာ ပညာရိွေတြအတြက္ေတာ့ အဖိုးတန္တဲ့ အရာပါပဲ။ အခ်ိန္ကသစၥာလည္းရိွတယ္။ ကတိလည္း တည္တယ္။ အခ်ိန္ကို အရင္းအႏွီးလုပ္ၾကည့္ပါ။ အခ်ိန္နည္းနည္းလုပ္ရင္ နည္းနည္းအက်ဳိးရိွၿပီး အခ်ိန္မ်ား မ်ားအလုပ္လုပ္ရင္ မ်ားမ်ားအက်ဳိးရိွပါတယ္။ အခ်ိန္ႏွင့္ဒီေရသည္ လူကိုမေစာင့္ပါဘူး။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ အလုပ္လုပ္ေနေသာသူမ်ားမွ မဟုတ္ပါဘူး အိမ္မႈကိစၥမ်ားကို ေန႔ဒဓူ၀ျပဳလုပ္ေနရသည့္ အိမ္ရွင္မမ်ားသည္ လည္း ကိုယ္ဒီေန႔ျပဳလုပ္ရမည့္ အိမ္မႈကိစၥမ်ားကို အခ်ိန္ဆြဲထားလွ်င္ မိမိသာ ပင္ပန္းေပလိမ့္မည္။ နည္းနည္းရိွ တဲ့အလုပ္ကို အခ်ိန္မျဖဳန္းဘဲ အက်ဳိးရိွစြာ အသံုးခ်ၾကည့္ပါ။ သူငယ္ခ်င္းတို႔အားလံုး ေလာက၌တန္ဖိုးအရိွဆုံး အရာဘာလဲဆိုတာ သိပါလိမ့္မယ္။ ကၽြန္မလည္း စာအုပ္တစ္အုပ္မွ တန္ဖိုးရိွတဲ့ အခ်ိန္အေၾကာင္းကို ကၽြန္မဖတ္ခဲ့ရသည့္အတြက္ အခ်ိန္ကိုေလးစားတန္ဖုိးထားတတ္လာသလို သူငယ္ခ်င္းတို႔အားလံုးလည္း ကၽြန္မႏွင့္ထပ္တူ အခ်ိန္ကိုေလစားတန္ဖိုးထားတတ္ေစရန္ ထိုစာအုပ္မွ အခ်ဳိ႕တစ္၀က္ကို ေကာက္ႏုတ္၍ ကိုးကားေဖာ္ျပလိုက္ပါသည္။
ယု

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

လြမ္းဖြယ္ခ်စ္ပံုျပင္

ေအးခ်မ္းတဲ့ ၿမိဳ႕ေလးတစ္ၿမိဳ႕မွာ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး အရမ္းခ်စ္ၾကတဲ့ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးရွိတယ္။ သူတို႔ဟာ အျမဲမခြါ တစ္တဲြတဲြပဲ ေန႔တိုင္းပင္လယ္ေဘးကို သြားျပီး ေနထြက္၊ ေန၀င္ခ်ိန္ကို သြားၾကည့္ၾကတယ္။ သူတို႔က ျမင္သူတကာ အားက်တဲ့ စံုတဲြေလးပါ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေန႔မွာ မေတာ္တဆ ကားတိုက္မႈေၾကာင့္ ေကာင္မေလး အျပင္းအထန္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာ ရၿပီး ေမ့ေမွ်ာသြားခဲ့တယ္။ အိပ္ရာထဲမွာပဲ ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနရတယ္။ ေန႔ဖက္ဆိုရင္ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးနားမွာ ေနျပီးသူ႔နာမည္ကို တတြတ္တြတ္ရြတ္ေခၚတယ္။ ညဖက္ဆိုရင္ ဘုရားေက်ာင္းသြားျပီးေကာင္မေလးက်န္းမာလာေစဖို႔ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္း တယ္။ အခ်ိန္ေတြ တေျဖးေျဖး ကုန္လြန္သြားခဲ့ၿပီး ေကာင္ေလးခမ်ား ငုိရလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတြ ေတာင္ခမ္းလုနီးေနျပီ။ ေကာင္မေလးက ေမ့ေမွ်ာေနဆဲပဲ။ ဒါေပမဲ့ ေကာင္ေလး လက္မေလွ်ာ့ ခဲ့ဘူး။ ဘုရားသခင္ထံ ဆုေတာင္းျမဲ ဆုေတာင္းတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ တစ္ညမွာ ဘုရားသခင္က ေကာင္ေလးရဲ႔ မေလွ်ာ့တဲ့ ဇဲြနဲ႔ေကာင္မေလး အေပၚထားတဲ့ ေမတၱာတရားေၾကာင့္ သူ႔အေပၚ သနားသက္၀င္ ျပီးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တစ္ခုေပးလိုက္တယ္။ ဘုရားသခင္က ေကာင္ေလး ကို"ေကာင္မေလးရဲ႔ အသက္ကို ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ လွဲလွယ္ႏိုင္မလား"လို႔ေမးတယ္။ ေကာင္ေလးက ေတြေ၀မေနဘဲ လဲွလွယ္ႏိုင္ေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖတယ္။ "ဒါဆို ေကာင္းျပီ။ ေကာင္မေလး အျမန္ႏႈိးလာဖို႔ အသင္ ပုစဥ္းဘ၀နဲ႔ သံုးႏွစ္အသြင္ ေျပာင္းရမယ္။ သေဘာတူႏိုင္လား" လို႔ ဘုရားသခင္က ေမးျပန္တယ္။ ေကာင္ေလးက မဆိုင္းမတြဘဲ သေဘာတူေၾကာင္း ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။
မိုးလင္းတာနဲ႔ ေကာင္ေလးဟာ ပုစဥ္းတစ္ေကာင္ အသြင္ေျပာင္း သြားခဲ့တယ္။ ပုစဥ္းေလးက ေဆးရံုဖက္ကို အလွ်င္အျမန္ ပ်ံလာတယ္။ လူနာခန္းထဲ ၀င္ၾကည့္ေတာ့ေကာင္မေလးက ႏိႈးေနျပီး ဆရာ၀န္တစ္ဦးနဲ႔ စကားေျပာေနတာကို ေတြ႔တယ္။ သူတို႔ေျပာေနတာေတြကို ပုစဥ္းက မၾကားရဘူး။ တစ္ပတ္၊ ႏွစ္ပတ္ေနေတာ့ ေကာင္မေလး က်န္းမာလာျပီး ေဆးရံုက ဆင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူမေပ်ာ္ဘူး။ ေနရာအႏွံ႔ ေကာင္ေလးကို လိုက္စံုစမ္းတယ္၊ လိုက္ရွာတယ္။ ေကာင္ေလး ဘယ္ေပ်ာက္သြားမွန္း ဘယ္သူမွ မသိၾကဘူး။ ေကာင္ေလးက ပုစဥ္းအသြင္နဲ႔ ေကာင္မေလး ေဘးမွာ ရစ္၀ဲ ပံ်သန္းေနေပမဲ့ ေကာင္မေလးကို သူေခၚလို႔ မရဘူး။ေပြ႔ဖက္လို႔ မရဘူး။ ေကာင္မေလးကိုပဲ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနခဲ့ရတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေႏြရက္ေတြ တေျဖးေျဖး ကုန္လြန္ျပီး ေဆာင္းဦးကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။ ေဆာင္းေလညင္းေတြေၾကာင့္ သစ္ရြက္ေတြ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ ေၾကြကုန္တယ္။ ပုစဥ္းေလး ဒီေနရာက ခြာရေတာ့မယ္။ ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္အျဖင့္ ေကာင္မေလးရဲ႔ ပုခံုးထက္နားကို သူအရဲစြန္႔ျပီး သြားနားလိုက္တယ္။ ႏူးညံ့တဲ့ ေတာင္ပံနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႔ ပါးျပင္ကို ထိလိုက္တယ္။ ေသးငယ္တဲ့ ပါးစပ္နဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႔ပုခံုးသားကို ႐ႈိက္နမ္းလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလး သတိမထားမိခင္မွာ သူတိတ္တဆိတ္ ထပံ်လာခဲ့တယ္။ မ်က္စိတမွိတ္ အတြင္းမွာပဲ ေႏြဦးရာသီကို ေရာက္လာခဲ့ တယ္။ ေႏြေရာက္တာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ ပုစဥ္းဟာ ေကာင္မေလးနားကို အေရာက္ပ်ံသန္း လာခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူရင္းႏွီးတဲ့ ေကာင္မေလးရဲ႔ ေဘးမွာခန္႔ညားတဲ့ သူစိမ္းေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ကိုသူ ေတြ႔လိုက္ေတာ့ ပ်ံသန္းေနတဲ့ သူ႔ေတာင္ပံေတြ ေလဟာနယ္ တ၀က္တပ်က္မွာ အရပ္တန္႔ခံလိုက္ရတယ္။ လူေတြက ေကာင္မေလး ကားတိုက္ခံရတာ ဒဏ္ရာေတြ ဘယ္ေလာက္ ျပင္းထန္ေၾကာင္း၊ ဒဏ္ရာေတြကို ကုသေပးတဲ့ ဆရာ၀န္ဟာ ေကာင္မေလးအေပၚ ဘယ္ေလာက္ ဂ႐ုစိုက္ေၾကာင္း၊ သူတို႔ရဲ႔ အခ်စ္ေတြက စံတင္ထိုက္တဲ့ အေၾကာင္း၊ ေကာင္မေလး ဘ၀က အရင္လို ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့ ေနျပီျဖစ္တဲ့ အေၾကာင္း ေျပာသံေတြကို ပုစဥ္းၾကားလိုက္ရတယ္။ ပုစဥ္း ရင္ကဲြရျပန္တယ္။ ဆရာ၀န္ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလး ပင္လယ္ေဘးသြားျပီး ေန၀င္၊ ေနထြက္ၾကည့္တာကို သူအျမဲေတြ႔ေနရေပမဲ့ တစ္ခါတေလ ေကာင္မေလးရဲ႔ ပုခံုးထက္မွာ ခဏသြားနားတာက လဲြလို႔သူဘာမွ မတတ္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ပုစဥ္းေလးဟာ ရင္ထဲက ေ၀ဒနာေတြကို ၾကိတ္မွိတ္ခံစားရင္ ဒီႏွစ္ေႏြဟာ ခါတိုင္းေႏြထက္ ပိုရွည္လွ်ားေနတယ္လို႔ ထင္မိတယ္။ ေကာင္မေလးနားမွာ ရစ္၀ဲပ်ံသန္းဖို႔လည္း သူမွာ ခြန္အားေတြ ဆုတ္ေလ်ာ့ေနတယ္။ ဆရာ၀န္ ေကာင္ေလးနဲ႔ ေကာင္မေလးရဲ႔ တီးတိုးစကား ေျပာသံနဲ႔ ရယ္သံေတြက သူ႔ကို အသက္႐ႈက်ပ္ေစတယ္။ သံုးႏွစ္ေျမာက္ ေႏြရာသီမွာေတာ့ ပုစဥ္းဟာ ေကာင္မေလးကို ခဏခဏ သြားမၾကည့္ေတာ့ဘူး။ သူနားေနက် ေကာင္မေလးရဲ႔ ပုခံုးကို ဆရာ၀န္ ေကာင္ေလးက တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ ေပြ႔ဖက္ထားတယ္။ သူ႔ေတာင္ပံနဲ႔ ထိေနက် ေကာင္မေလးရဲ႕ပါးျပင္ဟာလည္း ဆရာ၀န္ေကာင္ေလးက တယုတယနမ္းေနတယ္။ ပုစဥ္းရင္ကဲြ တစ္ေကာင္က သူ႔တို႔ေဘးမွာ ရစ္၀ဲေနတယ္ ဆိုတာကို ခ်စ္တင္းေႏွာျပီး ၾကည္ႏႈးေနတဲ့ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ သတိထားမိမွာ မဟုတ္ဘူး။ ေကာင္မေလးကလည္း အတိတ္ဆိုတာကို လံုး၀သတိ ေမ့သြားခဲ့ျပီေလ။ သတ္မွတ္ထားတဲ့ (၃)ႏွစ္ဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကို ေရာက္ဖို႔ တစ္ရက္အလိုမွာ ေကာင္မေလးနဲ႔ ဆရာ၀န္ ေကာင္ေလးတို႔ လက္ထပ္ လိုက္ၾကတယ္။ ဘုရားေက်ာင္းထဲသူပ်ံ၀င္ျပီး ေကာင္မေလးရဲ႕ ပုခံုးထက္မွာ နားလိုက္တယ္။ ေကာင္မေလးနဲ႔ ဆရာ၀န္ ေကာင္ေလးရဲ႕ ဘုရားသခင္ထံ သစၥာခံယူေနတဲ့ အသံကို သူၾကားလိုက္တယ္။ ဆရာ၀န္ ေကာင္ေလးက ေကာင္မေလးရဲ႔ လက္ကို လက္ထပ္လက္စြပ္ စြပ္ေပးၿပီး နမ္းလိုက္တာကို သူေငးၾကည့္ ေနမိတယ္။ သူ႔ပါးျပင္ငယ္ေပၚမွာ မ်က္ရည္ေတြ
စီးက်လာခဲ့တယ္။
"အသင္ ေနာင္တရျပီလား" ဘုရားသခင္က ပုစဥ္းကို ေမးတယ္။"ေနာင္တ လံုး၀မရပါဘူး" မ်က္ရည္ေတြကို သုတ္ရင္း သူျပန္ေျဖတယ္။"မနက္ျဖန္ဆို လူ႔ဘ၀အသြင္ ေျပာင္းလို႔ရျပီ" ဘုရားသခင္က ေျပာေတာ့ ပုစဥ္းကေခါင္းခါျပီး "ပုစဥ္းအျဖစ္နဲ႔ ကြ်န္ေတာ္တစ္သက္လံုး ေနပါရေစေတာ့။တစ္ခ်ဳိ႕ကံတရားက လက္လြတ္ဆံုး႐ံႈးဖို႔ စီရင္လာျပီးသားပါ။ တစ္ခ်ဳိ႔ဖူးစာက
ေပါင္းစပ္ဖို႔ ကံပါမလာခဲ့ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္တာ ရယူပုိင္ဆိုင္မွ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူတစ္ေယာက္ကို ရယူပိုင္ဆိုင္ျပီးရင္ေတာ့ေကာင္းေကာင္း တန္ဖိုးထား ခ်စ္တတ္ရမယ္"
******** မွ်ေ၀ခံစားၾကည့္ပါေနာ္*********
ခိုင္ေလး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Friday, November 14, 2008

သက္ႀကီးစကား သက္ငယ္မၾကား

ဟိုတုန္းကေတာ့ သက္ႀကီးစကား သက္ငယ္ၾကားတဲ့ အခု ၂၀ ရာစု I.T ေခတ္ႀကီးထဲေရာက္လာေတာ့ အဲသည္ ဆို႐ိုးစကားက ေျပာင္းသြားၿပီ။ သက္ႀကီးစကား သက္ငယ္မၾကား ျဖစ္သြားၿပီ။

အိမ္မွာကိုယ့္ထက္ အသက္ႀကီးသူေတြရိွတယ္။ အေဖ၊အေမျဖစ္မယ္။ အစ္ကို၊အစ္မျဖစ္မယ္။ ဦးႀကီး၊ဦးေလး။ ေဒၚႀကီး၊ေဒၚေလး….။ တစ္၀မ္းကြဲညီအကို ေမာင္ႏွမ….။ ေနာက္ၿပီး ေဆြမ်ဳိးနီးစပ္ ရပ္ေဆြရပ္မ်ဳိး…. အသက္ႀကီး ေတြရိွတယ္။ အိမ္ကအေရာင္းအ၀ယ္ ရိွတဲ့အိမ္။ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းရိွတဲ့ အိမ္ဆိုျပန္ရင္လဲ။ ဆက္စပ္ေနတဲ့ လူေတြ ၀င္မယ္ထြက္မယ္။ ကိုယ္ထက္ အသက္ႀကီးသူေတြေပါ့။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာၾကမယ္။ စကား၀ုိင္းဖြဲ႔ၾက မယ္။ အေၾကာင္းအရာမ်ဳိးစံု။ ႀကံဳရာဆံုရာ စုမိတဲ့အခါ ေျပာၾကမယ္။

ဒါေပမယ့္ ဒီလိုအသက္ႀကီးေတြ ေျပာၾကတဲ့ စကားေတြကို သက္ငယ္ကၾကားဘို႔ အခြင့္အေရး တစတစေလ်ာ့ပါး လာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သက္ႀကီးေတြ ေျပာေနၾကေသာ္ျငား သက္ငယ္မ်ားအေနနဲ႔ ၾကားခြင့္နာခြင့္က မႀကံဳႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ၾကားရဘို႔ အခြင့္အေရးက ေတာ္ေတာ္နည္းသြားၿပီ။ စုတုျပဳဆိုတဲ့ အေနအထားမွာ စုအဆင့္ကို မေရာက္ႏိုင္ဘူး။ သက္ႀကီးစကားကို သက္ငယ္က ၾကားဘို႔ အခြင့္မသာေတာ့ဘူး။ ဘာျဖစ္လို႔္လဲဆိုေတာ့ မ်က္စိႏွစ္လံုးပြင့္ ကတည္းက ပညာေရးကိစၥအတြက္ပဲ အာ႐ံုစိုက္ေနရတာေလ။ က်ဴရွင္အေစာႀကီး သြားရတယ္။ (၈)နာရီခြဲ ေလာက္ျပန္လာ။ ေက်ာင္းႀကီးတက္ရတယ္။ ညေနျပန္လာ က်ဴရွင္ပဲ ကမန္းကတန္း ေရမိုးခ်ဳိး၊ ထမင္းစား ေျပးေျပးလြားလြား။ Guite ဆရာနဲ႔ စာက်က္၀ိုင္း (၁၀)နာရီ (၁၁)နာရီအိပ္။ ေနာက္ေန႔ ဒီအတိုင္းပဲ။ ေနာက္တစ္ပါတ္လည္း ဒီအတိုင္းပဲ။ စာေမးပြဲေတြ ႀကိဳၿပီးေျဖၾကည့္ၾက။ ဆရာေတြက စပါယ္ရွယ္ စခန္းသြင္းၾက။ ပထမအစမ္း ၿပီးၿပီဆိုကတည္းက စာေမးပြဲႀကီးအတြက္ အားလံုးအသင့္ျပင္ထားၾက။ (တခ်ဳိ႕က ေနာင္ႏွစ္တက္ရ မယ့္ အတန္းအတြက္ ႀကိဳတင္ေငြေပးထားၾကရ)

ဒီေတာ့ အိမ္မွာေနရတဲ့အခ်ိန္က နည္းလာတယ္။ ေနရသခိုက္မွာလည္း T.V ေရွ႕ထိုင္ P.C ေရွ႕ထိုင္ေပါ့ လူႀကီး ေတြစကားေျပာတဲ့အနားမွာ ရစ္၀ဲရစ္၀ဲနဲ႔ ေယာင္ေနလို႔မရဘူးေပါ့။ စာက်က္စရာေတြက တပံုႀကီးေစာင့္ေနတယ္။ ေလ့က်င္ခန္းေတြက အမ်ားႀကီးလုပ္ရအံုးမယ္။ အိမ္မွာ လူႀကီးေတြေျပာၾကဆိုၾကတာဟာ ကိုယ့္နားထဲ မ၀င္ေတာ့ ဘူး။ လူႀကီးအခ်င္းခ်င္းေျပာတာဆုိတာ ကိုယ္မၾကားႏိုင္ေတာ့ဘူး။ သက္ႀကီးစကားေပမယ့္ သက္ငယ္မၾကားႏိုင္ ေတာ့ပါဘူး။

ဒီလိုနဲ႔ ႏွစ္ပရိေစၧဒရွည္ၾကာစြာ သက္ႀကီးစကားကို သက္ငယ္ေတြ မၾကားပဲေနခဲ့ရတဲ့ သက္တမ္းဟာ ဆယ္ႏွစ္ ဆယ့္ငါးႏွစ္ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ေတာ့ ရိွေရာ့မယ္။ သက္ငယ္ေတြဟာ သက္ႀကီးေတြဆီက ၾကားသင့္ၾကား ထုိက္တာေတြ မၾကားခဲ့ရပဲ ႀကီးျပင္းလာၿပီး သက္ႀကီးဘ၀ကို ေရာက္လာျပန္ေတာ့လည္း သူတို႔ရဲ႕ သက္ငယ္ေတြ ဟာ သူတို႔စကားကို မၾကားသာတဲ့ အေနအထားပဲ ျဖစ္ေနျပန္ေရာ။

ဒီလိုနဲ႔ သက္ႀကီးစကား သက္သယ္ၾကားဘ၀ကေန သက္ႀကီးစကား သက္ငယ္မၾကားဘ၀ကို ေျပာင္းမွန္းမသိ ေျပာင္းခဲ့ၾကရပါသတဲ့ေလ။

ခိုင္ေလး

သူငယ္ခ်င္းတို႔အား ကၽြန္မဖတ္ရေသာ စာေရးသူ `သင့္ေနာ္´ ေရးသားထားသည့္ စာပိုဒ္မွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပ လိုက္ပါသည္။

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

အနက္ေရာင္သစ္သီးဝလံမ်ား

စိတ္အလိုမက်ရင္

ကိုယ့္ဘဝကိုယ္မီးတင္႐ိႈ႕ၿပီး

နီ႐ိုးဘုရင္ႀကီးလို တေယာထိုင္ထိုးေနမယ္

စိတ္အလိုက်ရင္

ကိုယ့္ဘဝကိုယ္တံတားခင္းၿပီး

နင္းလိုရာနင္း ျဖည္႔ဆည္းေပးေနမယ္။

စိတ္ကတက္လြယ္က်လြယ္

ဂစ္တာကို နံရံမွာ႐ိုက္ခ်ိဳးဖို႔ဝန္မေလးေပမယ့္

ပန္းပြင့္ေတြကို အလဟႆမနင္းေခ်တတ္သူ

ဘဝကို ေက်ာက္တံုးလို တြန္းတင္ၿပီး

ေက်ာက္တံုးလို ျပန္လွိမ့္ခ်မိတယ္။

ငါတို႔လိုအပ္တာ

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္၊ ေပ်ာ္႐ႊင္မႈနဲ႔

မိုက္႐ူးရဲစိတ္အနည္းငယ္သာ။

အိပ္မက္ျမဴJustify Full

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

ရည္႐ြယ္ခ်က္မ်ား ေအာင္ျမင္ဖို႔နဲ႔ ေန႔စဥ္ဘဝ အဆင္ေျပသာယာဖို႔ နည္းလမ္း (၈)သြယ္

လူတိုင္းလူတိုင္းမွာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ဖို႔နဲ႔ ေန႕စဥ္ဘဝမွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ႕ဖို႔ ဆႏၵ ေတြ႐ွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းေတာ့ ဒီႏွစ္ခ်က္လံုး ေအာင္ျမင္ဖို႔ မလြယ္ကူ လွပါဘူး။

ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြ ေအာင္ျမင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္း ေန႔စဥ္လူမႈဘဝမွာ အခက္အခဲေတြ အဆင္ မေျပမႈေတြ မေပ်ာ္႐ႊင္မႈေတြ ၾကံဳေတြ႕ေနရသူေတြ အမ်ားႀကီး ႐ွိပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနကို ဘယ္လို ေက်ာ္လႊားႏိုင္သလဲ။ အလြယ္တကူေက်ာ္လႊားႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြ ႐ွိပါတယ္။ ဒါဟာ လူတိုင္းသိတဲ့ လွ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္ တစ္ခုပါ။ ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းက်င့္ဖို႔ေတာ့ ခက္ခဲပါလိမ့္မယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အ႐ိုးဆံုးဟာ အဆန္းဆံုးျဖစ္ၿပီး အလြယ္ဆံုးဟာ အခက္ခဲဆံုး ျဖစ္ႏိုင္ လို႔ပါပဲ။

ကဲရည္႐ြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္ဖို႔နဲ႔ ေန႔စဥ္ဘဝမွာ အဆင္ေျပသာယာဖို႔ က်င့္သံုးရမယ့္ နည္းလမ္း (၈) သြယ္ကို ေလ့လာၾကည့္ရေအာင္ပါ။

၁။ စိတ္တည္ၿငိမ္ေအာင္ တရားအားထုတ္ပါ။ တရားအားထုတ္ပါဆိုလို႔ တြန္႔မသြားပါနဲ႔။ မနက္ ေစာေစာ အိပ္ယာမထခင္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ကေန နာရီဝက္ခန္႔အထိ စိတ္တည္ၿငိမ္မႈရေအာင္ အားထုတ္ပါ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ စိတ္ႏွလံုးကို အတည္ၿငိမ္ဆံုးထားၿပီး အာ႐ံုစုစည္းထားပါ။ ဒါဟာ ဘာကို အက်ိဳးျပဳသလဲဆိုရင္ ၾကည္လင္တဲ ့စိတ္ႏွလံုးကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၿပီး မွန္ကန္တဲ့ ဆံုးျဖတ္ ခ်က္ခ်မွတ္ႏိုင္ဖို႔၊ တည္ျငိမ္ေအးခ်မ္းဖို႔ အကူအညီေပးႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

၂။ အစားအစာကို ခ်င့္ခ်ိန္စားပါ။

သစ္သီး၊ ဟင္းသီးဟင္း႐ြက္၊ ပဲ၊ ေျမပဲ၊ သံလြင္ဆီစတဲ့ အယ္လ္ကာလီ ပါဝင္မႈျမင့္တဲ့ အစားအစာေတြနဲ႔ အက္ဆစ္ဓာတ္ျမင့္တဲ့ ဂ်ံဳ၊ အသား၊ ႏို႔ထြက္ပစၥည္းနဲ႔ သၾကားေတြကို အခ်ိဳး အစားမွ်တေအာင္ စားေသာက္ရပါမယ္။ ဒါမွ မွ်တတဲ့ စားေသာက္မႈ ပံုစံနဲ႔ ေရာဂါကင္းၿပီး က်န္းမာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ပါမယ္။

၃။ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစမယ့္ အရာမ်ားကိုေ႐ွာင္ပါ။

အရက္၊ စီးကရက္၊ ကဖိန္းဓာတ္ပါတဲ့ အစားအစာေတြ၊ သၾကားနဲ႔ မူးယစ္ေဆးဝါး စတာေတြကို ဆိုလိုပါတယ္။ ဒါေတြက သင့္ရဲ႕က်န္းမာေရးကို ထိခိုက္ေစၿပီး ကိုယ္ခံစြမ္းအားနဲ႔ စိတ္စြမ္းအင္ေတြကို ယုတ္ေလ်ာ႔ေစပါတယ္။ လူငယ္ေတြအတြက္ ဒီအရာေတြဟာ အထူး ေ႐ွာင္႐ွားရမယ့္ အရာေတြျဖစ္ပါတယ္။

၄။ ေတးဂီတကို နားဆင္ပါ။

ဂီတဟာ စိတ္ကိုၾကည္ႏူးလန္းဆန္းေစပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၾကမ္းတမ္းတဲ့ အနိ႒ာ႐ံု စာသားေတြပါတဲ့ သီခ်င္းမ်ိဳးကိုေ႐ွာင္ၿပီး စိတ္ေအးခ်မ္းေစမယ့္ သီခ်င္းမ်ိဳးကိုသာ ေ႐ြးခ်ယ္ရ ပါမယ္။ ဒါမွ ဂီတနဲ႔ သင့္ရဲ႕စိတ္ဝိဥာဥ္ကို ႏွစ္သိမ့္အားျဖည့္ႏိုင္မွာျဖစ္ပါတယ္။

၅။ အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂ႐ုစိုက္ပါ။

သင့္အိမ္ပတ္ဝန္းက်င္ကို စိတ္ခြန္အားျပည္႔မယ့္၊ ေပ်ာ္႐ႊင္ၿငိမ္းခ်မ္းမယ့္ ပတ္ဝန္းက်င္ ေလးျဖစ္ေအာင္ ျပဳလုပ္ထားရပါမယ္။ ဒါမွ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ကုန္ဆံုးသြားတဲ့ ခြန္အားေတြကို အိမ္မွာ အပန္းေျဖရင္း ျပန္လည္ေမြးျမဴႏိုင္မွာပါ။

၆။ တီဗြီၾကည့္႐ႈမႈကိဳ ေလွ်ာ့ခ်ပါ။

အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ တီဗြီၾကည့္႐ႈျခင္းအစား စာဖတ္ျခင္း၊ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ ပန္းခ်ီဆြဲ ျခင္းစတဲ့မိမိဝါသနာပါရာ စိတ္ဝင္စားဖြယ္အရာတစ္ခုနဲ႕ အစားထိုးသင့္ပါတယ္။ သင္စိတ္ပါဝင္ စားတဲ့ဝါသနာ ပါတဲ့အရာကို လုပ္ေနျခင္းအားျဖင့္ သင့္ရဲ႕စိတ္ညစ္ညဴးမႈေတြ ေျပေပ်ာက္သြား ႏုိင္တယ္ေလ။

၇။ ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔ စိတ္ခြန္အားကို တိုးျမႇင့္ပါ။

ဓာတ္ပံုေတြဟာ စိတ္ခြန္အားေတြနဲ႔ ငယ္သူငယ္ေသြးေတြကို သယ္ေဆာင္ယူလာေပး ႏိုင္ပါတယ္။ ေပ်ာ္႐ႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္လိုဖြယ္၊ ေအာက္ေမ့သတိရဖြယ္ ဓာတ္ပံုေတြကို ျပန္လည္ ္ၾကည့္႐ႈျခင္းျဖင့္ သင့္စိတ္မွာ ၾကည္ႏူးႏွစ္သိမ့္မႈ ရေစႏိုင္ပါတယ္။

၈။ အသိအကြ်မ္း၊ မိတ္ေဆြေတြနဲ႔ မိသားစုဝင္ေတြကို အေလးထားပါ။

သင့္ရဲ႕အနီးအနားမွာ သင့္ကိုအထင္ႀကီး ေလးစားတဲ့၊ သင္ကလည္း ေလးစားခင္မင္တဲ့၊ စိတ္ႏွလံုးခ်င္း နီးကပ္တဲ့ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္း၊ မိသားစုဝင္ေတြ ႐ွိေနပါေစ။ ဒါဟာ သင့္အ တြက္ စိတ္ခ်မ္းသာလံုျခံဳမႈ ျဖစ္ေစႏိုင္သလို သင့္ရဲ႕ အေလးထားမႈေၾကာင့္ သင္နဲ႔ သူတို႔ၾကားမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ ဆက္ဆံေရးေတြ ျဖစ္ေပၚလာပါလိမ့္မယ္။ ဒါဟာ သင့္ရဲ႕ စိတ္ခ်မ္းသာမႈနဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈအတြက္ အေထာက္အကူျပဳမယ့္ အရာေတြပါပဲ။

ဒီအရာေတြဟာ လက္ေတြ႔လိုက္နာ ေဆာင္႐ြက္ဖို႔ လြယ္ကူ႐ိုးစင္း လွပါတယ္။ ျမန္မာစကားမွာ ေဆးေကာင္းရင္ ျဖဳတ္ေခါင္းလို႔ ဆို႐ိုးရိွပါတယ္။ ရည္မွန္းခ်က္ေတြေအာင္ျမင္ဖို႔နဲ႔ ေန႔စဥ္ဘဝ မွာ ေပ်ာ္႐ႊင္ခ်မ္းေျမ႕စြာ ေနထိုင္ႏိုင္ဖို႔ ေငြေတြအရမ္း႐ွာေနစရာ၊ အလုပ္ေတြ တအားႀကိဳးစား ေနစရာ မလိုပါဘူး။ အထက္ပါ အခ်က္(၈)ခ်က္ကို လက္ေတြ႕လိုက္နာၾကည္႕ရင္ စိတ္ေရာ ကိုယ္ပါ က်န္းမာၾကံ႕ခိုင္ၿပီး ဘဝဟာ ေနေပ်ာ္စရာ ျဖစ္လာမွာပါ။ ဒါဆို ရခဲလွွတဲ့ လူ႕ဘဝ အခ်ိန္ေတြကို စိတ္ႏွလံုးသာယာစြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ၿပီ မဟုတ္ပါလား။

အိပ္မက္ျမဴ

Dr. Wayne W Dyer ၏ 7 secret of a joyful life မွ ထုတ္ႏႈတ္မွီးျငမ္းသည္။

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Monday, November 10, 2008

အခ်စ္ဆိုတာ

မင္းကို ျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ
မင္းကို ေတြ႔ဖို႔ ငါေၾကာက္ေနခဲ့တယ္
မင္းနဲ႔ ေတြ႔တဲ့ အခ်ိန္မွာ
မင္းကို ခ်စ္မိမွာကို ငါေၾကာက္ေနခဲ့တယ္
အခု မင္းကို ခ်စ္မိတဲ့အခ်ိန္မွာ
မင္းထားသြားမွာကို ေၾကာက္ေနမိတယ္
ေဇာ္ၿဖိဳး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Thursday, November 6, 2008

တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္က်င္းပသည့္ျမန္မာ့႐ိုးရာပြဲေတာ္မ်ား

တန္ေဆာင္မုန္းလသည္ မိုးေႏွာင္းပိုင္း ေဆာင္းဦးပိုင္း ၾကားကာလျဖစ္၍ ရာသီဥတု သာသာယာယာရွိပါသည္။ တန္ေဆာင္မုန္းလအေၾကာင္းကို တန္ေဆာင္မုန္း ၿဗိစၧာ၊ ႀကိတီၱကာ၊ ေရာင္ဝါရွိန္လို႔ၿဖိဳး၊ ခဝဲပြင့္ခ်ိန္၊ ခင္းကထိန္၊ ေရႊအိမ္ပိုင္ လည္စိုးဟု ကင္းဝန္မင္းႀကီးက သံေပါက္လကၤာျဖင့္ ဖြဲ႕ဆိုခဲ့ပါသည္။ တန္ေဆာင္မုန္းလကို ေဗဒင္အေခၚအေဝၚအရ ၿဗိစၧာရာသီဟုေခၚသည္။ ရာသီ႐ုပ္မွာ ကင္းၿမီးေကာက္႐ုပ္ျဖစ္သည္။ ရာသီပန္းမွာ ခဝဲပန္းမ်ားျဖစ္သည္။
ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔သည္ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ကထိန္ပြဲေတာ္ကို ၿခိမ့္ၿခိမ့္သဲသဲ က်င္းပၾကပါသည္။ ျမန္မာ ဗုဒၶဘာသာတို႔သည္ ဤလတြင္ သံဃာ့ဂုဏ္ကို အာ႐ံုျပဳလွဴဒါန္းရေသာ ပရမတ္အလွဴမ်ိဳးျဖစ္သည့္ ကထိန္ပြဲေတာ္ကို က်င္းပေလ့ရွိပါသည္။ ယေန႔ေခတ္တြင္ တစ္ဦးခ်င္း ကထိန္အလွဴထက္ စုေပါင္းမဟာဘံုကထိန္မ်ားကို ပိုမိုက်င္းပလာခဲ့ပါ သည္။ ရပ္ကြက္အလိုက္၊ ေက်းရြာအလိုက္၊ အသင္းအဖြဲ႕အလိုက္ စုေပါင္းမဟာဘံုကထိန္မ်ားကို လွဴဒါန္းၾကရာ သံဃာေတာ္မ်ားမွာ ကထိန္ပြဲမ်ားသို႔ မအားလပ္ေအာင္ပင္ ႁကြေနၾကရပါသည္။ ကထိန္ပြဲတြင္ အလွဴပစၥည္းမ်ား သာမက အလွဴရွင္မ်ား၏ အလွဴဒါနအတြက္ ဝမ္းေျမာက္ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ကခုန္ၾကည္ႏူးေနၾကသည့္ အလွဴျမင္ကြင္းမ်ားကိုလည္း ေတြ႕ရပါသည္။
တန္ေဆာင္မုန္းလ၏ ထူးျခားေသာပြဲေတာ္တစ္ခုမွာ မသိုးသကၤန္းရက္လုပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ သံဃာေတာ္မ်ားကိုယ္တိုင္ သကၤန္း မ်ားကို ခ်ဳပ္လုပ္ဝတ္ၾကသည့္ကာလတြင္ ကထိန္သကၤန္း၊ မသိုးသကၤန္းဟူ၍လည္း ေခၚၾကပါသည္။ ကထိန္ခင္းရန္ လွဴဒါန္းမည့္သကၤန္းကို ညအိပ္မထားဘဲ ထိုေန႔ အ႐ုဏ္မတက္မီအတြင္း ေန႔ခ်င္းၿပီးေအာင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ သကၤန္းၿမိဳ႕ကို မသိုးသကၤန္းဟု ေခၚပါသည္။ ျမန္မာဘုရင္မ်ားလက္ထက္ကလည္း မသိုးသကၤန္းရက္လုပ္ပြဲမ်ား က်င္းပၾကပါသည္။ ကိုလိုနီ ေခတ္တြင္ မသိုးသကၤန္းရက္လုပ္မႈမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါသည္။ ျမန္မာ့မသိုးသကၤန္း ရက္လုပ္ၿပိဳင္ပြဲမ်ားလည္း တိမ္ျမဳပ္ သြားသည္။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ မသိုးသကၤန္းရက္လုပ္ၿပိဳင္ပြဲမ်ား ျပန္၍ ထြန္းကားလာသည္။ ဤပြဲမွာ ထြန္းကား သင့္ေသာ ျမန္မာ့႐ိုးရာပြဲတစ္ပြဲ ျဖစ္ပါသည္။
တန္ေဆာင္မုန္းလသည္ ပြဲေတာ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္လွ်ံလ်က္ရွိသည့္လ ျဖစ္ပါသည္။ တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္မ်ားတြင္ ကထိန္သကၤန္း၊ မသိုးသကၤန္း၊ ပံ့သကူသကၤန္းမ်ားအျပင္ ရွမ္းျပည္နယ္ဘက္တြင္ ၾကာသကၤန္းကပ္လွဴပြဲမ်ားလည္း က်င္းပ ျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ တကယ့္ၾကာမွ်င္မ်ားကို သကၤန္းရက္၍လည္းေကာင္း၊ ပိတ္သကၤန္းေပၚတြင္ ၾကာပြင့္မ်ား တန္ဆာဆင္၍ လည္းေကာင္း ပူေဇာ္ၾကပါသည္။ တန္ေဆာင္မုန္းလ၏ အျခားပြဲေတာ္တစ္ခုမွာ မီးထြန္းပြဲေတာ္ ျဖစ္ပါသည္။ ႀကိတီၱကာ နကၡတ္ေစာင့္ နတ္သားသည္ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေရာက္ေလတိုင္း လူ႔ျပည္သို႔ ဆင္းသက္ေလ့ရွိသည္ကို မင္းႏွင့္ျပည္သူ မ်ားက မီးထြန္းပူေဇာ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တန္ေဆာင္တိုင္မီးထြန္းပြဲေတာ္ ျဖစ္ေပၚလာသည္။
ယခုေခတ္ မီးထြန္းပြဲေတာ္သည္ ေထရဝါဒဗုဒၶဘာသာ ပိုဆန္လာသည္။ ဘုရားေလာင္း၏ဆံေတာ္ကို ဌာပနာၿပီး တာဝတႎသာတြင္တည္ထားေသာ စူဠာမဏိေစတီကိုရည္မွန္း၍ ပူေဇာ္ျခင္းျဖစ္သည္။ တန္ေဆာင္တိုင္မီးထြန္းပြဲေတာ္တြင္ မီးလံုးမ်ား၊ မီးပံုးမ်ားခ်ိတ္ဆြဲျခင္း၊ ဖေယာင္းတိုင္မ်ားထြန္းၫွိျခင္းျဖင့္ အလွဆင္ၾကသည္။ ကေလးမ်ားကလည္း ေရာင္စံု မီးပန္း မ်ား၊ မီး႐ွဴးမ်ား ပစ္လႊတ္ကစားျခင္းျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။
တန္ေဆာင္တိုင္ကာလသည္ စပါးေပၚခ်ိန္ျဖစ္၍ ေတာင္သူလယ္သမားမ်ား ေငြရႊင္ေသာကာလ ျဖစ္သည္။ အားလပ္ေသာကာလျဖစ္သည္။ ေတာေရာၿမိဳ႕ပါမက်န္ မီးေရာင္စံု၊ လူေရာင္စံုမ်ားျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ ရပ္ကြက္၊ ၿမိဳ႕နယ္အလိုက္ အကအဖြဲ႕မ်ား၊ ယိမ္းအဖြဲ႕မ်ား၊ ေတးဂီတအဖြဲ႕မ်ား၊ ျပဇာတ္မ်ား၊ ေတးသ႐ုပ္ေဖာ္မ်ား စသည့္ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားျဖင့္ စည္ကားလွသည္။
တန္ေဆာင္တိုင္ကာလတြင္ အျခားက်င္းပေလ့ရွိေသာ အလွဴဒါနပြဲတစ္ခုမွာ နိဗၺာန္ေဈးျဖစ္သည္။ ရပ္ကြက္အလိုက္၊ လမ္းအလိုက္ မိမိလွဴဒါန္းလိုေသာ လွဴဖြယ္ပစၥည္းကိုျပင္ဆင္၍ အယုတ္အလတ္အျမတ္မေရြး ဝင္ေရာက္အလွဴခံစားသံုး ႏိုင္ေသာ အလွဴပြဲမ်ားျဖစ္သည္။ တစ္အိမ္ၿပီးတစ္အိမ္ ဝင္ေရာက္၍မုန္႔မ်ိဳးစံုကိုစားေသာက္ခြင့္ရသည့္ အင္မတန္ထူးျခားေသာ အလွဴအတန္း ပံုစံမ်ိဳးျဖစ္၍ ခ်စ္စရာလည္းေကာင္း တန္ေဆာင္မုန္းလသည္ ထူးျခားသည့္ဝိေသသလကၡဏာမ်ား ထံုမႊန္း ေနေသာလလည္း ျဖစ္ပါသည္။ ႀကိတီၱကာ နကၡတ္စန္းယွဥ္ေသာ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔တြင္ ေဆးပင္ေစာင့္ နတ္အေပါင္း တို႔သည္ မယ္ဇလီပင္ေစာင့္နတ္မင္းအား လာေရာက္ခစားၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မယ္ဇလီပင္သည္ ေဆးေပါင္းခသည္။ ထိုမယ္ဇလီဖူးကို သုပ္စားျခင္းအားျဖင့္ အသက္ရွည္သည္၊ အႏၱရာယ္ကင္းသည္ဟု အယူရွိသည္။
အခ်ိဳ႕အရပ္ေဒသမ်ားတြင္ မဲဇလီဖူးေလးမ်ားကို ျပဳတ္၊ ၾကက္သြန္စိမ္း၊ ပဲမႈန္႔၊ ဆီခ်က္၊ ဆား၊ င႐ုတ္သီးစိမ္းႏွင့္ သံပုရာရည္တို႔ျဖင့္သုပ္ကာ အိမ္နီးခ်င္းမ်ားကို လိုက္လံေဝငွသည့္ ခ်စ္စဖြယ္ဓေလ့ေလးကို ေတြ႕ရပါသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ တစ္ကိုယ္ေကာင္းမဆန္ေသာ၊ မည္သည့္နည္းႏွင့္မဆို ေပးကမ္းတတ္ေသာေစတနာကို ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။
တန္ေဆာင္တိုင္၏အျခားပြဲတစ္ခုမွာ က်ီးမႏိုးပြဲ ျဖစ္သည္။ က်ီးမႏိုးပြဲကာလမွာ တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ေန႔ လူမ်ားအိပ္ခ်ိန္မွ အ႐ုဏ္မတက္မီကာလထိ ျဖစ္သည္။ က်ီးမႏိုးပြဲမွာ ရပ္ကြက္တြင္းရွိ ျပဳျပင္သင့္သူမ်ားကို ျပဳျပင္ရန္ စာမ်ားေရးသားျခင္း၊ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္လိုစိတ္ျဖင့္ ပစၥည္းမ်ားကို ေရႊ႕ေျပာင္းထားျခင္း စသည္ျဖင့္ ႐ိုးသားစြာ ေနာက္ေျပာင္က်ီစယ္သည့္ပြဲ ျဖစ္သည္။ ယခုေခတ္ က်ီးမႏိုးပြဲတြင္ သ႐ုပ္ပ်က္ စည္းကမ္းပ်က္႐ံုသာမက က်ီးမႏိုးပြဲကို မွီ၍ ဒုစ႐ိုက္သမားမ်ားက ဒုစ႐ိုက္မႈမ်ား က်ဴးလြန္ၾကသျဖင့္ လူအမ်ားမႏွစ္သက္ေတာ့ဘဲ တျဖည္းျဖည္း တိမ္ေကာစ ျပဳလာပါသည္။
တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ရပ္ထဲရြာထဲတြင္ မီးပံုးပ်ံၿပိဳင္ပြဲမ်ား ျပဳလုပ္က်င္းပေလ့ရွိသည္။ ရွမ္းျပည္နယ္၊ ေတာင္ႀကီး ၿမိဳ႕တြင္ မီးပံုးပ်ံပြဲကို ႐ိုးရာဓေလ့တစ္ခုအေနျဖင့္ အႀကီးအက်ယ္ ျပဳလုပ္က်င္းပၿပီး ဆုေငြမ်ား ထိုက္ထိုက္တန္တန္ ဂုဏ္ျပဳလ်က္ရွိရာ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္သဴ မ်ားျပါးလွၿပီး ႐ိုးရာမီးပံုးပ်ံဓေလ့ကို ႐ႈမၿငီးႏိုင္ေအာင္ ေတြ႕ျမင္ႏိဳင္ပါသည္။ တန္ေဆာင္မုန္းလ၏ ပြဲလမ္းသဘင္ေပါမ်ားပံုမ်ား အဘိုးႀကီးအို ခါးကုန္းကုန္း မေသပါနဲ႔ဦး၊ ေနာက္ႏွစ္ခါ တန္ေဆာင္မုန္း ပြဲၾကည့္ပါဦးဟူေသာ ငယ္စဥ္က ရြတ္ဆိုခဲ့သည့္ ကဗ်ာစာသားေလးကိုၾကည့္လွ်င္ သိႏိုင္ပါသည္။ ျမန္မာ့အသံ မွ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ လတန္ေဆာင္တိုင္ ဟူေသာသီခ်င္းကလည္း တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္ရွိ လႈပ္ရွား ေနေသာပံုရိပ္မ်ားကို အားကူေပးလွ်က္ ရွိပါသည္။ တန္ေဆာင္မုန္းလတြင္ ကေလးမ်ားကလည္း ကေလးအေလွ်ာက္ မီး႐ွဴး မီးပန္းမ်ား ထြန္းညႇိရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ လူငယ္မ်ားကလည္း လူငယ္အေလွ်ာက္ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ား လည္ပတ္ ၾကည့္႐ႈရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကသည္။ လူႀကီးမ်ားကလည္း အလွဴဒါနျပဳလုပ္ရင္း ေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ တန္ေဆာင္မုန္းလရွိ ျမန္မာ့႐ိုးရာ တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲေတာ္မ်ားသည္ ႐ိုးရာဓေလ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈ၊ သဒၶါတရားႏွင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးဖြယ္ပံုရိပ္မ်ားကို ေကာင္းမြန္စြာ ေဖာ္ေဆာင္ႏိုင္ေသာ ေၾကာင့္ ျမန္မာတို႔၏ ခ်စ္စရာ ေပ်ာ္စရာ လတစ္လပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။
ရွင္းသန္႔ခ်ိဳ

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

သတိလက္ေဆာင္

  • သတၱေလာက ၾသခ်စရာမို႔

ေျပာ ျပတာကို နားဆင္ပါ

လူ႔ဘံုကက်ား ယုတ္မာတဲ့တခ်ဳိ႕

ညီမေလး. . . ေရွာင္ဖုိ႔ပါ . . .

  • ဦးေႏွာက္နဲ႔ ေတြး

ႏွလံုးသားက ေရးတဲ့

လက္ေဆာင္ေကာင္းမို႔

ဖတ္ပါ မွတ္ပါ

ထာ၀ရ ေဆာင္ထားပါ . . .

  • ေယာက်ာ္းဆုိတာ က်ား

ယံုမိရင္ေတာ့ မွားမယ္

အလွပ်က္မွာ ဆုိးလို႔ပါ . . .

  • လူဆုိတဲ့အမ်ဳိး အမွားမကင္းလုိ႔

တရားႏွလံုးသြင္းၿပီး ေျဖသိမ့္ပါ

အသိႏွင့္သတိ အၿမဲရွိ အဟုတ္မွန္လိမ့္မယ္

ယေန႔ ယခု ဒီအခ်ိန္မွစ

အမွန္ကိုလုပ္ အဟုတ္တန္ဖုိးရွိလိမ့္မယ္

သက္

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Wednesday, November 5, 2008

အထီးက်န္ျခင္း

တိမ္ေတြလို ေမ်ာ္လြင့္ေနတဲ့ အေတြးေတြထဲမွာ

တခါတေလေတာ့လည္း

တစတစနဲ႔ ေ၀းသြားတဲ့ခ်စ္သူကို

သတိရမိခဲ့တယ္

တခါတေလေတာ့လည္း

ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ့ ရင္ခြင္တခုကို

တမ္းတမိခဲ့တယ္

ေၾသာ္……………..

ေျခာက္ေသြ႔လြန္းတဲ့ အထီးက်န္ျခင္းရယ္…………..

ယု

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

အခ်စ္

မခ်စ္ဘဲေနေတာ့လည္း

အျပစ္လို႔ျမင္တတ္တယ္

ခ်စ္မယ္ဆိုေတာ့လည္း

ပစ္ပယ္မုန္းတီးတတ္တယ္

အခ်စ္ကိုဘယ္လိုပံု

ယံုရမွာလဲ……..

ယု

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Tuesday, November 4, 2008

အခ်စ္စစ္ဆိုတာ

အခ်စ္မွာ အခ်ိန္၊ အကြာအေ၀း၊ ေနရာေဒသ၊ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ ကန္႔သတ္မႈ မရိွပါဘူး . . .။


(၅)ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက - ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ နင္ ေခါင္းကို ငဲ့ၿပီး မ်က္လံုး၀ိုင္းေလးကို ပုတ္ခတ္ရင္း အဲဒါ ဘာအဓိပၸါယ္လည္းလို႔ ငါ့ကို ေမးခဲ့တယ္။


(၁၅)ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက - ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အက်ႌအနားစကို အဓိပၸါယ္မဲ့ လံုးေခ်ကစားရင္း ေခါင္းေလးကို ငံု႔လို႔ ရွက္ေသြးေတြ ျဖာၿပီး နင္ၿပံဳးေနခဲ့တယ္။


(၂၀)ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက - ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ငါ့ပုခံုးထက္မွာ ေခါင္းကေလးကိုမီွၿပီး ငါေပ်ာက္ကြယ္သြားမွာ စိုးတဲ့အလား ငါ့လက္ေမာင္းကို နင္ တင္းတင္းေလး ဖက္ထားခဲ့တယ္။


(၂၅)ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက - ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ မနက္စာကို ျပင္ဆင္ရင္း ငါ့နဖူးကို တစ္ခ်က္နမ္းၿပီး ``သိပါတယ္ . . . ထပါေတာ့ လူပ်င္းေလးရယ္´´လို႔ ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ နင္ေျပာခဲ့တယ္။


(၃၀)ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက - ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ``တကယ္ခ်စ္ရင္ ႐ံုးဆင္းခ်ိန္ ေလွ်ာက္မလည္နဲ႔၊ မွာတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုလည္း ၀ယ္ခဲ့ဖို႔ မေမ့နဲ႔´´လို႔ နင္ရယ္ၿပီး ေျပာခဲ့တယ္။


(၄၀)ႏွစ္ အရြယ္တုန္းက - ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ပန္းကန္ေတြ သိမ္းရင္း ``ေကာင္းပါၿပီ . . . ကေလးေတြကို စာျပလိုက္ပါဦး´´လို႔ နင္ စိတ္မရွည္စြာ ေျပာခဲ့တယ္။


(၅၀) အရြယ္တုန္းက - ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ သိုးေမႊးခ်ည္ထိုးရင္း ``တကယ္လား . . . နင့္စိတ္ထဲမွာ ငါ့ကို ေစာေစာ ေသေစခ်င္ေနတယ္ မဟုတ္လား´´လို႔ ေျပာၿပီး တခစ္ခစ္နဲ႔ နင္ရယ္ခဲ့တယ္။


(၆၀) အရြယ္တုန္းက - ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။ ငါ့လက္ေမာင္းကို တစ္ခ်က္ထုရင္း ``အဘိုးႀကီး . . . ေျမးေတြေတာင္ ႀကီးေနၿပီ အေျပာက မက္တုန္း´´လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။


(၇၀) အရြယ္တုန္းက - မ်က္မွန္ ထူထူကိုတပ္ ငါတို႔ခံုေပၚမွာ အတူတူထိုင္ၿပီး လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ (၅၀)က ဓာတ္ပံုေတြကို ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ နင့္ရဲ႕ တြန္႔ေၾကေနတဲ့ လက္ကို ငါဆုပ္ကိုင္ရင္း ငါနင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ အၾကင္နာေတြ ျပည့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးနဲ႔ နင္ငါ့ကို ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ အရစ္ေၾကာင္းေတြနဲ႔ တြန္႔ေၾကေနေပမယ့္ နင့္မ်က္ႏွာဟာ လွပေနဆဲပါ။


(၈၀) အရြယ္တုန္းက - ငါ နင့္ကို ခ်စ္တယ္လို႔ ေျပာတယ္။ နင္ လွဲေလ်ာင္းေနတယ္ . . . ငါ ငိုေနတယ္။

ေနာက္ဆံုးတစ္ခြန္း နင္ေျပာခဲ့တယ္။ ``ငါ . . . နင့္ . . . ကို . . . ခ်စ္ . . . တယ္´´

ငါ့ဘ၀မွာ အေပ်ာ္ဆံုးနဲ႔ ၀မ္းအနည္းဆံုး ေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ။

အခ်စ္စစ္ဟာ အခ်ိန္ကို ေက်ာ္ျဖတ္တယ္။

အခ်စ္စစ္ဟာ အကြာအေ၀းကို ေက်ာ္ျဖတ္တယ္။

အခ်စ္ကို တန္ဖိုးထားတတ္ဖို႔

ျမတ္ႏိုးတတ္ဖို႔နဲ႔ နားလည္တတ္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္ . . . ။

ပန္သစၥာဂ်ာနယ္မွ ´ေကာင္းလြန္း´ မွ်ေ၀ေသာ Email မွ စာစုေလးအား ျပန္လည္ မွ်ေ၀ပါသည္။

ေဇာ္ၿဖိဳး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...

Monday, November 3, 2008

အခ်စ္ဆိုတာ

အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ထာ၀ရ လိုအပ္ေနျခင္းပါ။ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး မျဖစ္မေန လိုအပ္ေနျခင္းပါ။ ခ်စ္သူ ႏွစ္ဦးဟာ တစ္ဦးရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို တစ္ဦးက ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္တဲ့ ဆႏၵေတြ အျပည့္ ရိွေနပါတယ္။ တစ္ဦးရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ကို တစ္ဦးက နားလည္ သိရိွေနျခင္းဟာလည္း အခ်စ္ပါပဲ။ အခ်စ္မွာ ေယာက်ၤားေလးေတြက ႀကိဳးစားပိုင္ခြင့္ ရိွေပမယ့္ မိန္းကေလးေတြကေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခြင့္ပဲ ရိွပါတယ္။ တန္ဖိုးရိွတဲ့ (ျဖဴစင္တဲ့) အခ်စ္ဆိုတာ ရယူလိုျခင္း မရိွပဲ ခ်စ္႐ံုခ်စ္ေနျခင္းပါပဲ။ အၿမဲတမ္း တစ္ဦးေပၚ တစ္ဦး နားလည္ၿပီး စြန္႔လႊတ္အနစ္နာခံျခင္းပဲ ျဖစ္တယ္။ အခ်စ္ေတြ နက္႐ိႈင္းလာတဲ့အခါမွာ ေမတၱာဆိုတာ ျဖစ္လာပါတယ္။ အဲဒီေမတၱာကို အနက္႐ိႈင္းဆံုး အခ်စ္လို႔ သတ္မွတ္ၾကပါတယ္။ အျဖဴစင္ဆံုး အခ်စ္စစ္လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေမတၱာဟာ သူတို႔ႏွစ္ဦးနဲ႔ပဲ ပတ္သက္ပါတယ္။ ဘယ္ေတာ့မွ မပ်က္ျပယ္ေတာ့မယ့္ ေမတၱာပါပဲ။ ေလာကမွာ နားလည္မႈနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးေတြ အမ်ားႀကီး ရိွပါတယ္။ ကိုယ့္ေမတၱာကို သူနားလည္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ေမတၱာေရာင္ျပန္ အျဖစ္ ေမတၱာ ျပန္ေပးတတ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အရင္က လိုခ်င္ခဲ့တဲ့ အခ်စ္က အ႐ူးအမူးအခ်စ္ပါ။ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ တစ္ဦးကို တစ္ဦး နားလည္မႈနဲ႔ တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ေမတၱာတရား (အခ်စ္)ကိုပဲ လိုခ်င္မိေနပါတယ္။ အ႐ူးအမူး အခ်စ္ဆိုတာ အၿမဲတမ္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေရာ သူမ်ားကိုပါ ပူေလာင္ေစပါတယ္။ နားလည္မႈ အခ်စ္ကေတာ့ ကိုယ္ေအးခ်မ္းသလို သူမ်ားကိုလည္း ေအးခ်မ္းေစပါတယ္။ ေအးခ်မ္းေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵလည္း အျပည့္အ၀ ပါ၀င္ပါတယ္။
အခ်စ္ကို အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳး ဖြင့္ဆိုၾကေပမယ့္ အခ်စ္ရဲ႕ သေဘာမွာ ကိုယ္ခ်စ္ရသူကို ေစာင့္ေရွာက္ရင္း သူ႕ရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးရင္း အတူတူ ေနလိုျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ အခ်စ္ကို ဘယ္လိုမွ တန္ဖိုးျဖတ္လို႔ မရပါဘူး။ အခ်စ္ဆိုတာ ရင္ထဲက အလိုလို ျဖစ္လာလို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ သူ႔အလိုလို ေပါက္ဖြားလာမႈကို ဘယ္အရာနဲ႔မွ ဖ်က္ဆီးလို႔ မရပါဘူး။ တားဆီးလို႔လည္း မရပါဘူး။ ကိုယ္တိုင္ ထိန္းသိမ္းမွပဲ ရပါတယ္။ ကိုယ္က ခ်စ္ေပမယ့္ ပိုင္ရွင္ရိွၿပီးသားမို႔ လက္ေလွ်ာ့ၿပီး အေ၀းကေန ခ်စ္ေနၾကရသူေတြလည္း ရိွပါတယ္။ အခ်စ္ေၾကာင့္ ရင္နာရသူေတြ၊ အခ်စ္ေၾကာင့္ ဘ၀ပ်က္ၾကသူေတြ၊ အခ်စ္ေၾကာင့္ ႐ူးသြပ္ခဲ့ရသူေတြ ရိွသလို အခ်စ္ေၾကာင့္ ေပ်ာ္ရႊင္ ၾကည္ႏူးရသူေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ပါေစ အခ်စ္ကို ဘယ္သူမွ ေရွာင္ရွားလို႔ မရပါဘူး။ အသက္အရြယ္မေရြး ၀င္လာႏိုင္တာမို႔ သတိနဲ႔ ထိန္းထိန္း သိမ္းသိမ္း ခ်စ္သင့္ပါတယ္။ အိမ္ေထာင္က်ၿပီးမွ အခ်စ္နဲ႔ ေတြ႔သူေတြ၊ အိမ္ေထာင္ရိွသူမ်ားကို ခ်စ္မိသူေတြ ေတြ႔ဖူးပါတယ္။ ခ်စ္မိတဲ့ အခ်စ္ကို အျပစ္မတင္လိုေပမယ့္ ကိုယ့္အခ်စ္ကို ထုတ္ေဖာ္လိုက္တာကိုေတာ့ အျပစ္တင္လိုပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ အရ၊ လူ႔က်င့္၀တ္အရ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္မႈေတြ ရိွလို႔ပါ။ အဲဒီလို အခ်စ္မ်ိဳးကိုေတာ့ ကိုယ့္ဘာသာကို ထိန္းသိမ္းသင့္ပါတယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ လူ႔က်င့္၀တ္ခ်ိဳးေဖာက္သူ၊ သစၥာမရိွသူအျဖစ္ တစ္သက္တာ အျပစ္သား ျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ နားလည္ထားတဲ့ အခ်စ္ဆိုတာ တစ္ဦးေပၚ တစ္ဦး နားလည္မႈရိွရိွနဲ႔ တစ္ဦးနဲ႔ တစ္ဦး အျပန္အလွန္ ေပးဆပ္လိုမႈမ်ားနဲ႔ တစ္ဦးကို တစ္ဦး ယံုၾကည္စြာနဲ႔ ခ်စ္ျခင္းလို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ခ်စ္ေသာသူတိုင္း ေပါင္းဖက္ႏိုင္ပါေစလို႔ ဆုေတာင္းရင္း . . .
ေဇာ္ၿဖိဳး

ဆက္လက္ဖတ္႐ႈပါရန္...